Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΥΟ ΧΙΛΙΕΤΙΩΝ 2

Admin

Εξ’ άλλου µέσα από την πληθώρα αναφορών, προκύπτει ότι οι εβραίοι εµφανίζονται περισσότερο αιµοδιψείς και από αυτούς ακόµη τους τούρκους. ∆εν είναι καθόλου άσχετη η διαπίστωση αυτή προς την οµολογία του εβραίου Ιώσηππου*, ο οποίος παραδέχεται ότι οι οµοεθνείς του υπήρξαν οι εµπνευστές των τελετουργικών φόνων. Ενώ ακόµη δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι τούρκοι είχαν αναθέσει σε εβραίους την επιλογή Ελλήνοπαίδων για να συγκροτήσουν τα σώµατα των γενιτσάρων. ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ 1821 Με το ξέσπασµα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, η µισελληνική στάση των εβραίων φθάνει στο αποκορύφωµά της. Εβραίοι λειτουργούν σαν κατάσκοποι και προδίδουν τις επαναστατικές κινήσεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις λαµβάνουν µέρος και σε οµαδικές σφαγές. Τον Απρίλιο του 1822, 600 εβραίοι που αποτελούσαν τµήµα του στρατού του πασά Αβδούλ Αµπούδ, κατέστρεψαν τη Νόουσα και δολοφόνησαν εκατοντάδες κατοίκους της. Εντονη επίσης υπήρξε η συµµετοχή των εβραίων στην καταστροφή της Χίου, την οποία οι ίδιοι παρασκηνιακά υποκίνησαν, στοχεύοντας να επιδοθούν στην λεηλασία των πλούσιων εργαστηρίων του νησιού. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι το µίσος των εβραίων κατά του Ελληνικού πληθυσµού ήταν τέτοιο, ώστε όχι απλά φόνευαν αλλά και διαµέλιζαν τα πτώµατα των Ελλήνων. Ανάλογη ήταν η συµπεριφορά των εβραίων και σε άλλες περιοχές του ελλαδικού χώρου. Κατά την ταραγµένη εκείνη περίοδο οι εβραίοι όχι µόνο καταληστεύουν ή δολοφονούν τον Ελληνισµό, αλλά και τον εξουσιάζουν. Μετά την αποτυχία του εβραίου τραπεζίτη και οικονοµικού παράγοντα της οθωµανικής αυτοκρατορίας Ναζή Ιωσήφ (ή Νόσση) να ιδρύσει ιουδαϊκή εστία στην Παλαιστίνη, ο σουλτάνος θα του παραχωρήσει τη διοίκηση πολλών νησιών του Αιγαίου και ιδίως της Νάξου, της Μήλου και της Άνδρου, απονέµοντάς του τον τίτλο του ∆ούκα. Το παρασκήνιο της αναθέσεως της διοικήσεως των Κυκλάδων από τη δυναστεία του Κρίσπη, επιτύγχανε την αφύπνιση των Ελλήνων και κατέστησε τις επαναστατικές διεργασίες περισσότερο ορατές. Τότε ακριβώς οι τούρκοι, προκειµένου να προλάβουν έγκαιρα το επαναστατικό ξέσπασµα των Ελλήνων, ανέθεσαν στον Νάσση, ο οποίος χαρακτηριζόταν για τη δολιότητά του, την διοίκηση, µε στόχο να εξαπατήσουν τους Ελληνες και να τους κατευνάσουν. Η τοποθέτηση του Νάσση στη θέση αυτή, έγινε κατόπιν εντολής του ίδιου του σουλτάνου Σελίµ, ευνοούµενος του οποίου ετύγχανε ο βαθύπλουτος εβραίος. Ο Σελίµ, τοποθέτησε το Νάσση στη θέση του διοικητή, κατόπιν δωροδοκίας του, κατά τα χρόνια δε της κυριαρχίας του (1566-1579) ο Νάσσης ουδέποτε επισκέφθηκε τις Κυκλάδες. Αρκέσθηκε στον διορισµό τοποτηρητή, τοποθετώντας στη θέση αυτή τον επίσης εβραίο Κορονέλλο. Μέχρι το θάνατό του αφαίµαξε στην κυριολεξία τα Κυκλαδίτικα νησιά, αφού όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Π. Ζερλέντου «Ιωσήφ Νάζης Ιουδαίος ∆ουξ του Αιγαίου Πελάγους, 1566-1579», εισέπραττε ως φόρο 15.000 δουκάτα, από τα οποία αποδίδονταν στον σουλτάνο µόλις 2.000. Είχε δηλαδή υπερδιογκώσει το φόρο, προκειµένου να θησαυρίσει ακόµη περισσότερο, υποβάλλοντας τον υπόδουλο Ελληνισµό σε δυσβάστακτα βάρη..

Admin

Το επαναστατηµένο γένος είχε αντιληφθεί τον ρόλο των εβραίων και τους µισούσε ακόµη περισσότερο και από τους ίδιους τους τούρκους, ορκιζόµενο να εκδικηθεί, ένα συναίσθηµα το οποίο αµέσως µετά τον ξεσηκωµό δεν άργησε να εκδηλωθεί. Με την κατάληψη της Τριπόλεως, οι Ελληνες κατέσφαξαν όλους τους εβραίους της πόλεως -οι οποίοι ετύγχαναν συνεργάτες των τούρκων και αφόρητοι συγκατακτητέςεκτός από 12, τιµωρώντας τους κατ’ αυτό τον τρόπο, για τα εγκληµατικά έργα τα οποία διέπραξαν στο πλευρό των τούρκων. Κατά την απελευθέρωση του Αγρινίου (Βραχωρίου), ο ιστορικός ∆. Κόκκινος αναφέρει ότι συνέβησαν, σε σχέση µε τους εβραίους τα ακόλουθα: «Αλλ’ η αγριότης η εξαπτοµένη υπό του πολέµου εξέσπασε κατά των εβραίων του Βραχωρίου. Ανυπεράσπιστοι ευρέθησαν υπό την µάχαιραν των νικητών. Οι Έλληνες στρατιώται κατά την αγρίαν αυτών καταδίωξιν των θυµάτων των εφώναζαν δια τους βανδαλισµούς που υπέστη ο νεκρός του Πατριάρχου από τον εβραϊκόν όχλον και δια τα καταµηνύσεις των κρυπτοµένων εκεί Ελλήνων υπό εβραίων...», καταλήγοντας ο ∆. Κόκκινος αναφέρει ότι οι πράξεις αυτές ήταν «Εκδίκησις εναντίον αθώων, αλλ’ ανηκόντων εις φυλήν που είχεν ανωµάλους λγοαριασµούς κατά τον Ελληνικόν αγώνα». Το τι υπονοεί ο ιστορικός µε την τελευταία φράση, είναι ευνόητο. Υπαινίσεται τον άθλιο ρόλο των εβραίων κατά του Ελληνικού στοιχείου. Αναφορικά µε την διαπόµπευση της σωρού του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ από τους εβραίους, ο καθηγητής Ανδρεάδης σε ανακοίνωσή του στη Συνεδρία της Ακαδηµίας Αθηνών στις 14 Φεβρουαρίου 1926 αναφέρει, επικαλούµενος στοιχεία ληφθέντα από τουρκικές πηγές, τα ακόλουθα: «Ο Μέγας Βεζύρης Μπεντερλή Αλή Πασά, κάλεσε τους επικεφαλείς των εβραίων Μουτάλ, Μπιταχή και Λεβή λέγοντάς τους επιγραµµατικά τα ακόλουθα: «Καλώς ήρθατε ω εβραίοι, ιδού κρεµάστηκε ο κοινός µας εχθρός, πετάξετέ τον στη θάλασσα». ΕΒΡΑΙΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ Θρησκευτικοί κύκλοι και όχι µόνο, φορείς µίας ιουδαιογιαχβικής κληρονοµιάς, θέλοντας να σπιλώσουν την Πατρώα Θρησκεία και τον Πατρώο Πολιτισµό, υποστηρίζουν ψευδέστατα ότι οι αρχαίοι Ελληνες ήταν «ειδωλολάτρες», «οµοφυλόφιλοι», «σατανιστές» κ.ά. Ολοι αυτοί που υποστηρίζουν συνειδητά τα αισχρά ψεύδη, διαδραµατίζουν τον ρόλο του δολιοφθορέα και του εντεταλµένου συκοφάντη. Ο σκοπός τους είναι προφανής: Να µειώσουν, δια παντοίων τρόπων και µέσων, την Εθνική µας Κληρονοµιά, να διασύρουν αξίες και θεσµούς, να διαποµπεύσουν µορφές του Ελληνισµού και να νοθεύσουν την Παράδοσή µας. Πρόκειται για τους προκειµένους κύκλους στην Παλαιά ∆ιαθήκη και εν γένει στους διακατεχόµενους από την εβραϊκή αντίληψη και νοοτροπία, όλους εκείνους που διαποτισµένοι από την σηµιτική λέπρα, στοχεύουν στην εξάλειψη παντός Ελληνικού, παντός Εθνικού και φυλετικού στοιχείου. ∆υστυχώς, στις τάξεις αυτών των συνειδητών συνοδοιπόρων του ιουδαϊσµού, δεν εντάσσονται µόνο οι οπαδοί της παλαιάς διαθήκης, οι ιαχωβάδες, οι µορµόνοι, οι οπαδοί πάσης µορφής συγκρητισµού και σκοταδισµού, αλλά και κάποιοι φέροντες την λεοντή του Ελληνολάτρη, ενώ κατ’ ουσίαν πρόκειται περί διεστραµµένων λατρών του σκότους και παντός νοσηρού. Πρόκειται για όλους εκείνους, που ενώ στο προσκήνιο παρουσιάζονται ως υπέρµαχοι του ∆ωδεκαθέου, της Αρχαίας Παραδόσεως και του Πατρώου Πολιτισµού, στο παρασκήνιο φέρουν ψυχή µαύρη, όντας υµνητές του εβραϊκού µπαθοµέτ, του απεχθούς σατανά.

Admin

∆εν είναι τυχαία η αναφορά µερίδος του ηµερήσιου τύπου, κατά την δηµοσιογραφική κάλυψη της δίκης των τριών σατανιστών (∆ηµητροκάλη, Κατσούλα, Μαργέτη) στον ισχυρισµό ότι ο ∆ηµητροκάλης, πραγµατοιούσε (δήθεν) θυσία (εννοείται ως θυσία η διάπραξη του τελετουργικού φόνου) «στους αρχαίους» (υπονοώντας ότι θυσίαζε στους αρχαίους των Ελλήνων Θεούς), αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι διαστροφικές αυτές προσωπικότητες (οπωσδήποτε και αυτοί µε τη σειρά τους «θύµατα» κάποιων σκοτεινότερων «κυκλωµάτων» και ιθυνόντων) επικαλούνταν δήθεν αρχέγονες θεότητες, εξευµενίζοντάς τις δια ανθρωποθυσιών, δηµιουργώντας µία αναγωγή που θέλει την Αρχαιολατρεία συνώνυµη-ταυτόσιµη της σατανολατρείας. Πρόκειται αναµφιβόλως περί διεστραµµένων νοών και ανεγκεφάλων, είτε περί αισχρών εµπόρων άνευ ηθικών ενδοιασµών, οι οποίοι υπηρετούν την αρνητικότητα, διότι εµφωλεύει στα τρίσβαθα της ψυχής τους το σκότος. Ολοι αυτοί, οι οποίοι «αγωνίζονται» για να καταδείξουν ότι οι αρχαίοι πρόγονοί µας επιτελούσαν «ανθρωποθυσίες» ανέπτυσσαν «µαγικές πρακτικές» και επικαλούνταν... περίεργες δυνάµεις, εργάζονται κατ’ ουσίαν για λογαριασµό των εβραίων και της ιουδαϊζουσας εκκλησίας, κέντρα τα οποία αµφότερα στοχεύουν να πλήξουν καίρια το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύµα, αποδίδοντάς του εντέχνως ιδιότητες οι οποίες ουδόλως το χαρακτηρίζουν. Το έχουµε υποστηρίξει και πάλι, ωστόσο οφείλουµε και πάλι να διακηρύξουµε ότι ο Σατανισµός είναι αυτούσιο ιδεολογικό προϊόν του εβραϊσµού. Ανευ του Νεκρονοµικού των εβραίων, άνευ της Παλαιάς ∆ιαθήκης, άνευ της Σολωµονικής «Τέχνης», άνευ της σηµιτογενούς προελεύσεως δεισιδαιµονίας, άνευ τέλος της εβραϊκής αντιλήψεως της ζωής περί δυϊσµού Καλού-Κακού, διαχωρισµού της ∆ηµιουργίας σε Κτιστό και Ακτιστο Κόσµο, διασπώντας έτσι την φυσική ενότητα, καταλύοντας την αρχαιοελληνική διαπίστωση «Εν το Παν», άνευ της θεοποιήσεως του κακού που ενυπάρχει µόνο σε επίπεδο προαιρέσεως, δηλαδή προθέσεων, άνευ της αποδώσεως στην ύπατη θεϊκή οντότητα «φοβερών ιδιοτήτων» (λ.χ. η εικόνα του απρόσιτου και τιµωρού Γιαχβέ), δεν προάγονται οι συνθήκες εκείνες που «κυοφορούν» τον σατανισµό. Οι Ελληνες, κτήτορες του Φωτός και ως φυσικοί του γεννήτορες, άλλωστε Ελλάς σηµαίνει Ιερή Γη Φωτός, ουδέποτε θεοποίησαν το κακό, ουδέποτε απέδωσαν πίστη σε νοσηρές και σκοτεινές δοξασίες. Κι όταν ακόµη επήρχετο ψυχική ή νοητική σύγχυση και συ σκότιση, ήταν έργο και καθήκον του Απολλωνείου Φωτός, της Πνευµατικής Ακτινοβολίας του Φοίβου Απόλλωνος, να διαλύσει το σκότος, όποιες εκφάνσεις και εάν αυτό προσελάµβανε. Οι πάσης φύσεως λοιπόν σατανοποιοί και οι δεισιδαίµονες, αυτοί που λόγω ψυχικής ανισορροπίας ή λόγω συµφερόντων έχουν προσκολληθεί σε έναν σκοτεινό Μεσαίωνα, φέρουν ακεραία την ευθύνη των πράξεών τους τόσο έναντι του εαυτού τους όσο και έναντι του κοινωνικού συνόλου, ευθύνες οι οποίες θα πρέπει κάποτε να καταλογισθούν και να τους αποδοθούν. Οι Ελληνες ανέκαθεν υπήρξαν λάτρεις και τηρητές του Φυσικού Νόµου, κάθε δε παρέκκλιση από αυτόν, θεωρούσαν ότι επισείει την Υβρη. Αυτό ακριβώς είναι το περιεχόµενο της Αρµονίας, η συµφωνία και ταύτιση προς τους νόµους που διέπουν το µακροκοσµικό αλλά και µικροκοσµικό επίπεδο της ∆ηµιουργίας. Θεουργοί βεβαίως υπήρξαν στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσµο, υπό την έννοια ότι ήταν γνώστες, επαίοντες, όσον αφορά το υψηλό εκείνο έργο του χειρισµού των δυνάµεων της Φύσεως. Ουδέν όµως έτερον. Οσοι λοιπόν αναγορεύονται σε «µάγους» ή προβάλλουν «µάγους» ως εκπροσώπους δήθεν του Ελληνικού Φωτός, αποπροσανατολίζουν κατά πλέον δόλιο τρόπο από την Αλήθεια, στοχεύοντας στον εγκλωβισµό αγνών συνειδήσεων, και όχι µόνο. Η άρνηση λοιπόν των νοσηρών ιουδαϊκών αντιλήψεων, και των όσων συνεπάγονται, συνιστά κατάφαση του Φωτός και το αντίστροφο.

Admin

Υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι νοθεύουν την αρχαιοελληνική παράδοση, αποδίδοντας στον Θεό Πάνα, σκοτεινές ιδιότητες. Ενώ καθόλου ευκαταφρόνητο και ήσσονος σηµασίας δεν αποτελεί το ρεύµα εκείνο της λεγόµενης «µουσικής Heavy Mettal»,όπου πληθώρα συγκροτηµάτων και τάσεων αυτού του είδους, προβάλλουν συστηµατικά την σατανολατρεία, µία σατανολατρεία άνευ προηγουµένου, ως αντίβαρο δήθεν, στην χριστιανική παράδοση. Το θέµα ωστόσο είναι αρκετά ευρύ και θα επανέλθουµε µε περισσότερα στοιχεία... ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΒΡΑΪΚΑ ∆ΑΝΕΙΑ Από όσα προαναφέρθηκαν προκύπτει ότι οι εβραίοι δεν επιθυµούσαν για κανέναν λόγο την απελευθέρωση των Ελλήνων. Αντίθετα εργάζονταν προς όφελος των Τούρκων, διότι η τουρκοκρατία εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους για εκµετάλλευτική αισχροκέρδεια σε βάρος του υπόδουλου Ελληνισµού. Οι εβραίοι ωστόσο, πανούργοι από τη φύση τους, κατάφεραν να επωφεληθούν οικονοµικά και από εκείνο ακόµη το γεγονός που απεύχονταν και το οποίο δεν ήταν άλλο από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η οικονοµική δυσπραγία του Ελληνισµού και οι αυξηµένες ανάγκες του σε όπλα, πολεµοφόδια και τρόφιµα, έγιναν αντικείµενο της πιο σκληρής εκµεταλλεύσεως από τους εβραίους, οι οποίοι επωφελήθηκαν των περιστάσεων µε σκοπό να γίνουν και πάλι κύριοι της καταστάσεως, υποδουλώνοντας οικονοµικά το επαναστατηµένο γένος. Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού αλλά κυρίως αιµατηρού αγώνα, ο Ελληνισµός είχε ως µόνη διέξοδό του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισµό. Οι µόνοι πρόθυµοι να δανείσουν τους Ελληνες ήταν οι τοκογλύφοι εβραίοι, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς. Αξίζει να σηµειωθεί ότι οι αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαµψών), εµφανίσθηκαν πρόθυµοι να δανειοδοτήσουν τους Ελληνες, υπό την προϋπόθεση όµως, ότι θα λάµβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήµατα απ’ όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες από ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν και οι όροι του εβραίου τραπεζίτη Ρότσιλντ. Το αποτέλεσµα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούµενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε µία πιο ασφυκτική µορφή εξάρτησης, την οικονοµική, από τους εβραίους... Στο σηµείο ακριβώς αυτό, γίνονται κατανοητοί οι υπερχρονικοί στίχοι του κατά πολύ µεταγενέστερου ποιητή Κ. Καρυωτάκη «Λευτεριά, Λευτεριά, θα σε αγοράσουν έµποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι...». Τελικά το πρώτο δάνειο του Αγώνα συνάφθηκε στην Αγγλία, το 1824. Οι Ελληνες απεσταλµένοι Ι. Ορλάνδος και Α. Λουριώτης, συνοµολόγησαν µε τον οίκο Λόφνουν στις 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ύψους 800.000 λιρών στερλινών, σε τιµή έκδοσης 59% και τόκο ετήσιο 5% επί της ονοµαστικής αξίας. Για την απόσβεση του δανείου, καθοριζόταν διάστηµα 36 ετών. Ως εγγύηση δε -παρακαταθήκη- για την αποπληρωµή του δανείου, είχε συµφωνηθεί να τελούν όλα τα «Εθνικά κτήµατα». Από το ονοµαστικό κεφάλαιο που αποτελούσε το ποσό του δανείου (800.000 λίρες), µόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες. Το µεγαλύτερο µέρος του ποσού εξανεµίστηκε σε προµήθειες και... έξοδα από τους εβραίους. Το τελικό ποσό αποφασίσθηκε να κατεβεί στις τράπεζες του φιλοεβραίου Καίσαρα Λογοθέτη και του εβραίου Σαµουήλ Βαρφ, στη Ζάκυνθο. Ωστόσο, ακόµη και το εναποµείναν από τη λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην Ελλάδα, στελνόταν δε µε αγγλικά πλοία, υπό τη µορφή δόσεων, δυσχεραίνοντας σηµαντικά την έκβαση του αγώνα. Το δεύτερο αγγλικό δάνειο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι εβραίοι αδελφοί Ρικάρντο, οι ληστρικές αξιώσεις των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω. Η συµφωνία για τη σύναψη του δανείου, τελικά υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825. Το ονοµαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2.000.000 λίρες στερλίνες για έξοδα δε του... τραπεζικού οίκου, προµήθεια πληρωµής τόκου, προµήθεια για τα µεσιτικά έξοδα συνοµολογήσεως καθώς και για όλες τις εβραϊκές «εκδουλεύσεις», το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάµβαναν οι Έλληνες κατήλθε στις 816.000 λίρες, ενώ η χρέωση λόγω του δανείου ίσχυσε για ολόκληρο το ποσό (2.000.000 λίρες). Οµως ούτε και αυτό το ποσό τελικά ήταν στη διάθεση των Ελλήνων.

Admin

Τέθηκε στη διάθεση της αγγλοεβραϊκής διαχειρίσεως µε εκβιαστικούς όρους και αντί να σταλούν όπλα και χρήµατα στην Ελλάδα, όπως είχε εκ των προτέρων συµφωνηθεί, παραγγέλθηκαν πλοία στην Αγγλία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, µισθώθηκαν πανάκριβα αµειβόµενοι ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήλθαν στην Ελλάδα όχι βέβαια για να συµβάλλουν στην διεξαγωγή του Αγώνα, αλλά για να θησαυρίσουν, εκµεταλλευόµενοι καιροσκοπικά, τις δυσµενείς για τον Ελληνισµό συγκυρίες, το δε εναποµείναν ποσό κατασπαταλήθηκε στο... χρηµατιστήριο. Ποτέ άλλοτε Εθνος δεν καταληστεύθηκε κατ’ αυτό τον επαίσχυντο τρόπο, όπως συνέβη µε το Ελληνικό στην προκειµένη περίπτωση. Το υλικό, ότι δηλαδή απέµεινε από αυτό, παραδόθηκε τελικά στις Ελληνικές δυνάµεις προς το τέλος σχεδόν του αγώνα, µόλις το 1826 και αυτό υπήρξε ελλειπέστατο. Αυτές, σε συντοµία, ήταν οι ληστρικές - τοκογλυφικές επιδόσεις των εβραιοάγγλων και των εβραιοαµερικών «φιλελλήνων», για να επιβεβαιωθεί τελικά το εικοστό άρθρο από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο αναφέρει επιγραµµατικά τα ακόλουθα: «Κάθε δάνειο υποδεικνύει την αδυναµία του Κράτους και την µη κατανόηση των δικαιωµάτων αυτού. Τα δάνεια επικρέµµονται όπως το σπαθί του ∆αµοκλέους στο κεφάλι κυβερνώντων. Τα εξωτερικά δάνεια είναι βδέλες. Όταν όµως εξαγοράσουµε τα πρόσωπα τα οποία χρειάζονται, για να µεταφέρουν τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των κρατών διοχετεύονται στα ταµεία µας και όλοι οι χριστιανοί αρχίζουν να καταβάλλουν σε εµάς φόρο υποτέλειας...». Νιώθοντας απέχθεια αλλά και αγανάκτηση από την κατάσταση που επικρατούσε, µία κατάσταση η οποία µε ελαφρές παραλλαγές εξακολουθεί να ισχύει ακόµη και σήµερα, ο φιλέλλην Λόρδος Βύρων σε ποίηµά του, µεταξύ των άλλων, αναφέρει και τους ακόλουθους στίχους. «Πόσο πλούσια είναι η Βρετανία Οχι φυσικά σε ορυχεία, ή ειρήνη ή αφθονία, καλαµπόκι ή λάδι ή κρασιά. Ηταν ποτέ η χριστιανική γη τόσο πλούσια σε εβραίους; Ολες οι καταστάσεις. Ολα τα πράγµατα. Ολες τις ηγεµονίες, αυτοί τις ελέγχουν. Κάνουν ένα δάνειο «απ’ την Ινδία ως τον Πόλο» µε µεγάλη ταχύτητα. Αυτοί τραπεζίτης - κτηµατοµεσίτης - Βαρώνος. Βοηθούν την χρεωκοπία µας τύραννοι για το συµφέρον τους... Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Αναµφίβολα ο Ελληνισµός, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καλείται να αντιµετωπίσει ένα µέτωπο εσωτερικών και εξωτερικών απειλών, οι οποίες σχετίζονται άµεσα µε την επιβίωσή του ως Εθνους, άπτονται της Εθνικής του Κυριαρχίας αλλά και της διαφυλάξεως της Εθνικής του υποστάσεως. Μία από τις βασικότερες εξωτερικές επιβουλές, η δυσµενής έκβαση της οποίας συνεπάγεται την πρόκληση µίας νέας Εθνικής τραγωδίας, αναίµακτης αυτή τη φορά αλλά εξ ίσου οδυνηρής µε τις προγενέστερες αιµατηρές, είναι αυτή η οποία σχετίζεται µε το λεγόµενο Μακεδονικό ζήτηµα. Η κατακόρυφη διόγκωση αλλά και η κατά παράδοξο τρόπο ευρείας εκτάσεως, προβολή του Μακεδονικού θέµατος, συνιστά ένα ζήτηµα, το οποίο θα πρέπει να προβληµατίσει και να ευαισθητοποιήσει, κάθε εναποµείναντα, Εθνικά σκεπτόµενο Ελληνα. Θραύση, στην κυριολεξία, κάνει και η ανθελληνική προπαγάνδα, η οποία διεξάγεται σε εκπαιδευτικά ιδρύµατα του εξωτερικού, αναφορικά µε το µείζονος σηµασίας αυτό Εθνικό θέµα. Πρωτοπόροι, στην ανθελληνική αυτή εκστρατεία, τίθενται και πάλι οι εβραίοι, οι οποίοι καταβάλλουν τιτάνιες οµολογουµένως προσπάθειες, προκειµένου να «αποδείξουν» την... σλαβική καταγωγή των Μακεδόνων. Χαρακτηριστικό παράδειγµα επ’ αυτού, είναι η περίπτωση της µεταπτυχιακής ερευνήτριας του Πανεπιστηµίου του Πρίνστον, Αναστ. Καρακασίδου, η οποία υπό την προτροπή και συνεπικουρία του εβραίου ανθρωπολόγου Χέρτσφελντ, πανεπιστηµιακού καθηγητή του Χάρβαντ, παρουσίασε µία ιστορική ανθρωπολοτική εργασία, δια της οποίας αµφισβητεί την Ελληνική προέλευση των Μακεδόνων. Πρέπει να τονισθεί, ότι σύµφωνα µε υφιστάµενες, απόλυτα εξακριβωµένες πληροφορίες, το συγκεκριµένο πανεπιστήµιο, δέχεται επί πολλών ετών τις γενναιόδωρες οικονοµικές χορηγίες, του ουγγροεβραίου βαθύπλουτου επιχειρηµατία Τζωρτζ Σόρος, ο οποίος ως γνωστόν στηρίζει την οικονοµία των Σκοπίων. Οι εβραίοι, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειµένου να παραχαράξουν και να διαστρεβλώσουν, µε τους συνεργούς τους, την ιστορία. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι και η «Ευρωπαϊκή Ιστορία» του Ντυροζέλ, η οποία κυκλοφόρησε ευρύτατα προ ολίγων ετών, παρέλειψε τυχαία (!) κάθε αναφορά στην Ελλάδα. Αποκαλύπτεται λοιπόν ένα µεγαλεπήβολο σχέδιο βιασµού της ιστορικής πραγµατικότητας και της αλήθειας από τους σιωνιστές, δεδοµένου ότι ο συγγραφεύς της τυγχάνει εβραίος...

Admin

Το 1923, το κρατικό έκτρωµα των Σκοπίων, εξέδωσε το βιβλίο του Αλεξάντερ Μπατκόβσκι «Η ιστορία των Εβραίων της Μακεδονίας», στο οποίο αναφέρεται, η σύµπνοια που διέκρινε τους εβραίους και τους σκοπιανούς. Ανάµεσα στα άλλα θέµατα που θίγει ο συγγραφέας, κάνει λόγο για τη συµβολή των εβραίων στην επανάσταση του «Ιλλιντεν», η οποία είχε ως αποτέλεσµα την θανάτωση χιλιάδων Ελλήνων, µε στόχο την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας, κάνοντας µνεία στον ηγετικό ρόλο, των εβραίων αδελφών Καµχή, σε αυτή την εξέγερση. Σε συνέδριο το οποί διεξήχθη εξ’ άλλου στη Θεσσαλονίκη (Νοέµβριος 1992), µε θέµα τις Εβραϊκές Κοινότητες της Νοτιανατολικής Ευρώπης κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες, η εβραία «ιστορικός» Ρένα Μόλχο, η οποία µάλιστα τυγχάνει και πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης του... Ελληνικού Εβραϊσµού, προέβη σε ψευδείς ισχυρισµούς της µορφής, ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης ήταν εβραίοι, κατά το 1912. Εδώ αξίζει να σηµειωθεί, ότι παραδέχθηκε την αντίδραση των εβραίων της περιοχής, στην ενσωµάτωση της Θεσσαλονίκης στον Εθνικό Ελληνικό κορµό. Στο σηµείο ακριβώς αυτό θα πρέπει να σηµειωθεί ότι οι εβραίοι, δια του περιοδικού τους «Χρονικά» (τεύχος Σεπτεµβρίου - Οκτωβρίου 1992), έχουν προβάλλει την «άποψη» του τουρκοεβραίου περιηγητή Ελβιγιά Τσελεµπή ότι «...ο πρώτος κτίσας την πόλιν ταύτην (την Θεσσαλονίκης), ήταν ο Σολωµόν!». Στο συνέδριο, είχε τοποθετηθεί ο Ελληνας ιστορικός κ. Σκορδύλης, ο οποίος ανέφερε τις παρασκηνιακές προσπάθειες τις οποίες κατέβαλλαν οι εβραίοι για τη διεθνοποίηση της Μακεδονίας υπό ιουδαϊκή διοίκηση, ενώ επίσης τόνισε τη συγκρότηση µικτής τουρκο-βλαχο-εβραϊκής επιτροπής, µε έδρα την Κωνσταντινούπολη, έργο της οποίας υπήρξε η προώθηση της αυτονόµησης της Μακεδονίας. Πέραν ωστόσο από τις όποιες µεµονωµένες εκτιµήσεις θα ήταν µάταιο να αναζητήσουµε τους συντάκτες ανθελληνικών εκθέσεως, είτε πρόκειται για ετήσιες εκθέσεις - πορίσµατα του αµερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, είτε για τη διαβόητη Έκθεση από τους σιωνιστικούς µισελληνικούς κύκλους. Οι καθοδηγητές του «περιούσιου λαού» και άξιοι διάδοχοι σε µισελληνισµό του δηµίου Χ. Κίσσιγκερ, ανάβουν στην κυριολεξία φωτιές, υποδαυλίζοντας µε τη µέθοδο της τεχνητής οξύνσεως, µέσω του Στέιτ Ντιπάρτµεντ, ανύπαρκτα ζητήµατα, π.χ. αυτά τα περί µειονοτήτων Αρβανιτών και Βλάχων, εµµένοντας ταυτόχρονα στη θέση περί υπάρξεως σλαυοµακεδόνων, ενώ την ίδια στιγµή το σιωνιστικό δηλητήριο διαποτίζει απ’ άκρου εις άκρον την Ελληνική γη. Ποιος αλήθεια µπορεί να χρηµατοδοτήσει τα Σκόπια και πώς αυτά θα µπορούσαν να καλύψουν τις τεράστιες δαπάνες που απαιτεί η πολυέξοδη προπαγάνδα την οποία διεξάγουν σε ολόκληρο τον κόσµο, τη στιγµή που πρόκειται για ένα κρατικό έκτρωµα πάµπτωχο; Θα ήταν φαιδρό να υποστηρίξει κάποιος ότι τα Σκόπια είναι «αυτόφωτα» καθώς και ότι διαρκώς αυξάνονται, επιδίδονται στην άσκηση µίας αυτοδύναµης επιθετικής εξωτερικής πολιτικής. Επίσης φαντάζει εξωπραγµατικό, να δεχθούµε ότι τα Σκόπια έχουν αναθέσει την προβολή των θέσεών τους σε παγκόσµιο επίπεδο, στην µεγαλύτερη αµερικανοεβραϊκή εταιρεία δηµόσίων σχέσεων, την «Hill and Knowton», στην οποία έχει καταφύγει, καθόλου συµπτωµατικά, και η Τουρκία... Ποια παρασιτική δύναµη κινεί λοιπόν τα Σκόπια; Η αποκάλυψη της τοποθετήσεως που είχαν ανέκαθεν οι εβραίοι στο χώρο των υποστηρικτών της «Ανεξάρτητης Μακεδονίας», δεν αφήνει περιθώρια για αµφιβολίες. Η αδιαµφισβήτηση ανάµειξη των εβραίων ιδρυτών του ΚΚΕ Αβραάµ Μπεναρόγια και Κουν Βεντούρα, οι οποίοι µάλιστα ως βουλευτές του ιδίου κόµµατος, έθεσαν θέµα ανεξαρτητοποιήσεως της Μακεδονίας το 1927 µέσα στην Ελληνική Βουλή, στην τρισάθλια απόπειρα διασπάσεως της Μακεδονικής γης από τον Ελλαδικό κορµό, φωτίζει αρκετά το παρασκήνιο. Η εβραϊκή καταγωγή του Υπουργού Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας Καρντέλι, ο οποίος διετέλεσε ΥΠ.ΕΞ. επί των ηµερών διακυβερνήσεως της χώρας από τον εβραιοκροάτη Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, δεν είναι γεγονός τυχαίο. Αµφότεροι υπήρξαν εµπνευστές και θεµελιωτές του οµοσπόνδου κρατιδίου της «Μακεδονίας».

Admin

Την ίδια ακριβώς ώρα, «αµερικανοί» γερουσιαστές, εβραϊκής καταγωγής, προέβαιναν σε δηλώσεις περί αµέσου δηµιουργίας ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους, ασκώντας ισχυρές πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση µε κάθε µέσο. Στις χλιαρές αντιδράσεις της τότε Ελληνικής κυβερνήσεως (1945-46), αντιτάχθηκε από την επίσηµη αµερικανική πλευρά ο ισχυρισµός, ότι κάθε διπλωµατικό διάβηµα της Ελλάδος κατ’ αυτών των θέσεων, θα είχε ως αποτέλεσµα τη µη χορήγηση οικονοµικής βοήθειας προς την καταστραφείσα χώρα µας και τότε όλοι εσίγησαν... Ολα αυτά τα ιστορικά στοιχεία, εάν τελικά αναλυθούν µεθοδικά, εξαντλητικά και συσχετισθούν, αποδεικνύουν ξεκάθαρα, την ταυτότητα της κατασκότεινης εκείνης δυνάµεως, που απεργάζεται αργά αλλά µεθοδικά, την προσάρτηση της Μακεδονίας ολόκληρης στα Σκόπια. Ανέκαθεν οι εβραίοι στόχευαν στην απόσπαση της Μακεδονίας. Οι ραδιουργίες τους, σε όλα τα επίπεδα, το αποδεικνύουν. Από τα χρόνια ήδη της τουρκοκρατίας, ο εβραϊκής καταγωγής Ταάλ Μπέης, είχε επιδοθεί στην σφαγή του Μακεδονικού Ελληνισµού. Ακόµη και η ίδρυση του Μακεδονικού Κοµιτάτου των Βουλγάρων, τροµοκρατική δολοφνική οργάνωση που τόσο βασάνισε τον Μακεδονικό Ελληνισµό κατά τα έτη 1900-1908, ήταν έµπνευση, που υλοποιήθηκε από τους βουλγαρίζοντες κρυπτοεβραίους Γιόζεφ και Γιάγκοφ. Μεταγενέστερα, το 1905, η επανάσταση του «Ιλιντεν», όπως προαναφέρθηκε, στηρίχθηκε κατά ένα µεγάλο µέρος στην ενεργό συµµετοχή των εβραίων, υπό την ηγεσία των αδελφών Καµχή. Την ίδια µισελληνική στάση, επέδειξαν οι εβραίοι κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέµων. Ειδικότερα το 1912, οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι έλεγχαν τη στοά «Αλιάνς», συγκέντρωσαν, υπό µορφή εράνου και παρέδωσαν στην Τουρκία το µυθικό ποσό των 650.000.000 χρυσών λιρών (∆ηµοσίευµα Εφηµερίδας «Εστία», 9 Οκτωβρίου 1912), ενώ µέλη της εβραϊκής κοινότητας, συγκρότησαν εθελοντικό σώµα και πολέµησαν κατά του Ελληνικού στρατού, στο πλευρό των Τούρκων. Και σήµερα, οι ίδιοι µισελληνικοί - σιωνιστικοί κύκλοι, υποκινούν το τεχνητό αυτό ζήτηµα. Αρκεί να αναφερθεί ότι ο βασικός σύµβουλος επί εξωτερικών θεµάτων του εβραίου προέδρου των Σκοπίων Γκλιγκόρωφ (Μωυσή Μωυσέγεφ), είναι ο επίσης εβραϊκής προελεύσεως Μωυσώφ. Ο σηµητικής καταγωγής Μωυσώφ, πριν από τον διαµελισµό της Γιουγκοσλαβίας, κατείχε το αξίωµα του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας. Επί των ηµερών µας, ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου «Κόρνεγκι» Μόρτον Αµπράµοβιτς, ο οποίος προπαγανδίζει ακατάσχετα υπέρ των Σκοπίων, είναι εβραίος, ενώ η επίσης εβραϊκής καταγωγής οικογένεια Ροκφέλλερ, σύγχρονοι µεγιστάνες του πλούτου, ύψωσαν πρώτοι τη σηµαία των Σκοπίων στο µέγαρό τους στη Νέα Υόρκη. Εξ’ άλλου ο Λόρδος Οουεν, που διετέλεσε ειδικός µεσολαβητής του ΟΗΕ στο Γιουγκοσλαβικό και Μακεδονικό ζήτηµα, έχοντας προδικάσει απροσχηµάτιστα την αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονία», τυγχάνει εκλεκτό µέλος της σιωνιστικής λέσχης Μπίλντεµπεργκ. Σύµφωνα άλλωστε µε τα όσα έχουν γίνει γνωστά, η οικονοµία των Σκοπίων στηρίζεται στη βοήθεια των εβραίων. Πέρα από την παραγωγή και διακίνηση τεραστίων ποσοτήτων ηρωίνης, δια της κατεργασίας του στοιχείου οξικός ανιδρύτης, το οποίο εισάγεται από το Ισραήλ, η σκοπιανή οικονοµία στηρίζεται στην ενίσχυση των σιωνιστικών κύκλων και ειδικότερα στην εισρροή κεφαλαίων από τον εβραϊκής καταγωγής µεγαλοχρηµατιστή Τζωρτζ Σόρος. Ο Σόρος έχει συστήσει 18 ιδρύµατα σε διάφορες ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη, όπως Ρωσία, Ν. Αφρική και Σκόπια κ.ά. ιδρύµατα τα οποία σύµφωνα µε δηλώσεις του «...χαλούν χρήµατα για τη δηµοκρατία...».