ΟΙ ΑΜΑΖΟΝΕΣ

Οι Αμαζόνες ήταν πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας. Μυθικός λαός κυνηγών και πολεμιστριών που κατάγονταν από τον θεό του πολέμου Άρη και τη νύμφη Αρμονία ή κατά άλλη εκδοχή τη θεά Αθηνά. Το όνομά τους προέρχεται κατά μία εκδοχή από το στερητικό άλφα και τη λέξη μαζός που σημαίνει στήθος, επειδή ακρωτηρίαζαν ή συνέθλιβαν το δεξί στήθος των κοριτσιών τους για να διευκολύνουν το χειρισμό του τόξου. Αυτό όμως δεν είναι και τόσο σίγουρο επειδή η εξήγηση αυτή απαντάται στην ύστερη αρχαιότητα.
Τοποθεσία:Ο Όμηρος στην Ιλιάδα τις τοποθετεί στη Φρυγία και στη Λυκία. Όμως, πατρίδα των Αμαζόνων ήταν η Θεμίσκυρα του Ευξείνου Πόντου, που βρισκόταν κοντά στον ποταμό Θερμώδοντα. Οι Αμαζόνες έκαναν πολλές επιδρομές στις γειτονικές χώρες αλλά και μακρύτερα, κτίζοντας ταυτόχρονα και καινούριες πόλεις. Πάντως, στα μετέπειτα χρόνια που Έλληνες πήγαν να ψάξουν το βασίλειό τους, δεν το βρήκαν στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι κατέφυγαν σε βορειότερες περιοχές (στο βόρειο Καύκασο) μετά την ήττα τους από τον Ηρακλή, ο οποίος σε έναν άθλο του έπρεπε να πάρει τη ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης. Γενικά πάντως, βασίλεια των Αμαζόνων θεωρούνταν ότι υπήρχαν σε πολλές περιοχές ακόμα και νοτιότερα, π.χ. στη Λιβύη.
Η κοινωνία των Αμαζόνων:Ειδικά στην πατρίδα των Αμαζόνων άντρες δεν επιτρέπονταν καθόλου. Για τη διαιώνιση του είδους δύο μήνες την άνοιξη πήγαιναν και έμεναν με έναν γειτονικό αρσενικό λαό, τους Γαργαρείς, που κατοικούσαν στον Καύκασο. Από τα παιδιά που γεννιούνταν, κρατούσαν μόνο τα θηλυκά. Τα αρσενικά ή τα σκότωναν ή τα ακρωτηρίαζαν ή τα έστελναν στους πατέρες τους. Για την προστασία του κράτους τους ήταν όλες τους εξασκημένες στη χρήση τόξου και ξίφους, και θεωρούνταν μάλιστα ισάξιες με πολεμιστές άνδρες, για την ανδρεία και την ικανότητά τους. Σε άλλα κράτη μπορεί να επέτρεπαν την παρουσία ανδρών, αλλά δεν τους επέτρεπαν να έχουν σημαντικές θέσεις.
Μύθοι και Ιστορία:Οι Αμαζόνες έχουν συμμετάσχει σε πολλούς μύθους. Η δημιουργία τέτοιων μύθων έχει δημιουργήσει ερωτηματικά στους ερευνητές. Στις μέρες μας, θεωρείται ότι οι Αμαζόνες δεν ήταν απλά ένας μυθικός λαός, ένα αποκύημα της φαντασίας των Ελλήνων, αλλά ένας ιστορικός λαός.
Κάποιοι από τους μύθους αυτούς είναι οι παρακάτω:
Ηρακλής και ΑμαζόνεςΣε έναν από τους άθλους του, ο Ηρακλής, ανέλαβε να κλέψει τη ζώνη της βασίλισσας τους, Ιππολύτης. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, ο Θησέας, που συνόδευε τον Ηρακλή, έκλεψε μία Αμαζόνα, την Αντιόπη. Για να εκδικηθούν οι Αμαζόνες κατέλαβαν την Αττική και επιτέθηκαν στην Αθήνα αλλά δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν. Αντιθέτως, πάρα πολλές από αυτές έπεσαν στη μάχη και θάφτηκαν στις γύρω περιοχές.
Αμαζόνες και Τρωικός Πόλεμος:Οι Αμαζόνες πήραν επίσης μέρος στον πόλεμο της Τροίας. Για να βοηθήσουν τον Πρίαμο, έστειλαν μια ομάδα τους υπό τις εντολές της βασίλισσας τους Πενθεσίλειας. Η ομάδα αυτή αποδεκατίστηκε μετά τον θάνατο της βασίλισσας από τον Αχιλλέα.
Τέχνη:Το θέμα των Αμαζόνων έχει ιδιαίτερη θέση στην αρχαία ελληνική εικονογράφηση, αλλά και στην ελληνική λογοτεχνία από τους αρχαιοτάτους χρόνους(π.χ.Ιλιάδα), μέχρι σήμερα.

ι Δiασημότερες ηγεμονίδες των Αμαζόνων είναι:

Μύρινα
Ιππολύτη
Αντιόπη
Πενθεσίλεια
Θάληστρις


Βασίλισσα των Αμαζόνων Μυρινα.

Εκστράτευσε στην Μικρά Ασία και συνέτριψε τους Άτλαντες. Κατέστρεψε την πρωτεύουσά τους Έφεσο.
Η θρυλική εκστρατεία της στην Δυτική Μικρά Ασία περιγράφεται από τον ιστορικό Διόδωρο.
Ο ιστορικός Διόδωρος τοποθετεί το κράτος της στην Αφρική και ονομάζει την καταστραφείσα πόλη, "Κέρνη".
Την καταστροφή της πόλης από Αμαζόνες αναφέρει και Στράβων που την αποκαλεί Σμύρνη. Ωστόσο, γράφει αναλυτικά για την σχέση της Σμύρνης με την Έφεσο.
Υπόθεση ταύτισης με τον Μυρσίλο. Υπάρχει η υπόθεση ότι ο λαός των Αμαζόνες είναι η μυθολογική μετεξέλιξη του λαού των Χετταίων.
Αυτή η υπόθεση συνεπικουρείται από την πιθανότητα η Αμαζόνα βασίλισσα Μύρινα να αποτελεί, αντίστοιχα, την μυθολογική ηχώ του Χετταίου αυτοκράτορα Μύρσιλου Β'.

Ιππολύτη



Ιππολύτη (Υδρία 430 π.Χ.)
Κόρη του Άρη και της αμαζόνας Οτρήρης, η μυθική βασίλισσα των Αμαζόνων, συνδέθηκε στη μυθολογία και τη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων με τις περιπέτειες και τους άθλους του Ηρακλή και του Θησέα.
Η Ιππολύτη, η με βάση άλλη εκδοχή Μελανίππη, ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων. Η ζώνη της είχε δοθεί ως δώρο από τον Άρη. Για τις Αμαζόνες η ζώνη αυτή αποτελούσε έμβλημα εξουσίας. Η Αδμήτη, κόρη του Ευρυσθέα, επιθυμούσε να αποκτήσει τη ζώνη αυτή, γι αυτό και ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να του τη φέρει.
Η απόκτηση της ζώνης της Ιππολύτης αποτέλεσε με βάση την ελληνική μυθολογία τον ένατο άθλο του Ηρακλή.
Η Ιππολύτη, που θαύμασε την ανδρεία και τη δύναμη του περίφημου ήρωα, θέλησε να του χαρίσει τη ζώνη, αλλά οι άλλες Αμαζόνες την εμπόδισαν. Τότε ο Ηρακλής αναγκάστηκε να πολεμήσει τις Αμαζόνες και να πάρει τη ζώνη σκοτώνοντας την Ιππολύτη.

Αντιόπη



Θησέας και Αντιόπη
Σύμφωνα με τη μυθολογία έτσι ονομαζόταν η βασίλισσα των Αμαζόνων. Ήταν κόρη του θεού Άρη και της Οτρήρης ή της Ιππολύτης.Την απήγαγε ο Θησέας με τη βοήθεια και άλλων ηρώων (Πειρίθου, Φόρβαντα, κ.ά.)
και την έφερε στην Αθήνα. Έγινε σύζυγος του Θησέα και απέκτησε ένα γιο, τον Ιππόλυτο.
Η Αντιόπη σκοτώθηκε στην Αθήνα πολεμώντας στο πλευρό του Θησέα εναντίον των άλλων Αμαζόνων, οι οποίες είχαν εισβάλει στην Αττική για να εκδικηθούν ακριβώς την αρπαγή της από τον Θησέα.
Ο μύθος της Αντιόπης έγινε θέμα πολλών καλλιτεχνών της αρχαιότητας.

Πενθεσίλεια



Αχιλλέας και Πενθεσίλεια (Αμφορέας 520 π.Χ.)
Βασίλισσα των Αμαζόνων. Εθεωρείτο θυγατέρα του θεού Άρη.
Μετά το θάνατο του Έκτορα, οι Τρώες βρέθηκαν σε απελπιστική κατάσταση. Έτσι, αναγκάσθηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Αμαζόνων με τις οποίες είχαν, γενικά, εχθρικές σχέσεις.
Οι Αμαζόνες αποδέχθηκαν την πρόσκληση και απέστειλαν ικανή δύναμη, με επικεφαλής την ίδια την βασίλισσα Πενθεσίλεια, για να συμπαρασταθούν στον βασιλέα Πρίαμο.
Αρχικά, η εμφάνιση των Αμαζόνων προκάλεσε δέος στο στρατόπεδο των Αχαιών. Στις πρώτες μάχες, η Πενθεσίλεια φονεύει πολλούς Αχαιούς, μεταξύ των οποίων και τον Μαχάονα, το γιο του Ασκληπιού, τον έναν εκ των δύο ιατρών του Αχαϊκού στρατεύματος.

Η κατάσταση αλλάζει άρδην, όμως, όταν η ατρόμητη Αμαζόνα έρχεται σε σύγκρουση με τον φοβερό Αχιλλέα. Στην μονομαχία που ακολουθεί ο Αχαιός ήρωας πληγώνει θανάσιμα την αντίπαλό του. Ενώ, η Πενθεσίλεια ψυχορραγεί ο νικητής της, θαυμάζοντας την ορμή, το θάρρος της και την ομορφιά της, ερωτεύεται την Αμαζόνα βασίλισσα. Έτσι δεν καταστρέφει το σώμα της (όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή), αλλά το δίνει στους Τρώες να το θάψουν με τις πρέπουσες τιμές. Για τη χειρονομία του αυτή κατηγορείται όμως αντιμετωπίζει ΄την μομφή του Θερσίτη. Εξοργισμένος ο Αχιλλέας τον κτυπά και τον σκοτώνει. Η πράξη αυτή του Αχιλλέα ξεσηκώνει την οργή αρκετών Αχαιών, ιδιαίτερα του Διομήδη που είναι θείος του νεκρού.

Θάληστρις

Σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο η βασίλισσα των Αμαζόνων Θάληστρις έφερε 300 γυναίκες στον Μέγα Αλέξανδρο ελπίζοντας να αναπαραγάγει μια φυλή των παιδιών τόσο ισχυρών και ευφυών όπως αυτός.
Σύμφωνα με το μύθο, έμεινε με το μακεδόνα βασιλιά για 13 ημέρες και νύχτες με την ελπίδα ότι ο μεγάλος στρατηλάτης να γίνει πατέρας μιας κόρης από αυτήν. Εντούτοις, αρκετοί από τους βιογράφους του Αλεξάνδρου αμφισβητούν την αξίωση αυτή.