ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Admin

Εσχάτως ο Σόρος, επιδιώκει να αποκτήσει τα µεταλλεία του Παγγαίου (µεταλλεία εξορύξεως χρυσού και αργύρου), µία επιδίωξη η οποία εάν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει την Μακεδονία σε οικονοµική υποδούλωση. Τα σκόπια εξ’ άλλου, δανειοδοτήθηκαν µε το ποσό των 80 δισεκατοµµυρίων δολλαρίων υπό ευνοϊκότατες συνθήκες, ποσό το οποίο θα διατεθεί για αναπτυξιακά έργα. Υπεύθυνος για τη χορήγηση του ∆ανείου από τη ∆ιεθνή Τράπεζα, είναι ο εβραίος Μισέλ Νοέλ, ενώ ένθερµη συνήγορος της ενισχύσεως των Σκοπίων, είναι η επίσης εβραϊκής καταγωγής αξιωµατούχος της ∆ιεθνούς Τραπέζης Αν Ελουόν. Στο σηµείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι πέραν της οικονοµικής βοήθεια, οι σκοπιανοί έχουν από τους εβραίους εξασφαλίσει και «πνευµατική βοήθεια». Ο «καθηγητής» Ντάνφορθ, ο οποίος σε ξένο πανεπιστηµιακό ίδρυµα προπαγανδίζει υπέρ της υπάρξεως Σλαυοµακεδόνων, είναι εβραίος, όπως εβραίοι είναι επίσης και οι εγχώριοι υποστηρικτές του Γκλιγκόρωφ - Μωυσέγεφ, Λίποβατς και Σωµερίτης, καθηγητής και δηµοσιογράφος αντίστοιχα. Η νέα αρχηγός του Στέιτ Ντιπάρτµεντ Μαντλίν Ολµπράιτ, η οποία έχει εκφράσει φιλοσκοπιανές και ανθελληνικές θέσεις, είναι εβραϊκής καταγωγής, κόρη εβραίου διπλωµάτη από την Τσεχία, ενώ ο νέος υπουργός Αµύνης των ΗΠΑ Ουίλιαµ Κοέν, επίσης ανθέλλην, τυγχάνει εβραίος. Στο σηµείο αυτό θα πρέπει ν’ αναφερθεί ότι ουδέποτε, κατά την αρχαιότητα, η Θεσσαλονίκη διέθετε ισχυρή εβραϊκή κοινότητα. Από της ιδρύσεως µάλιστα της πόλεως (4ος αιών π.Χ.) µέχρι σήµερα, ο πληθυσµός της συµπεριελάµβανε ελάχιστο αριθµό εβραίων, τόσο µηδαµινό στον αριθµό, ώστε οι ιστορικοί δεν ασχολήθηκαν καν µε την καταγραφή του. Οταν ο Σαούλ ή Παύλος επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη τον 1ο αιώνα µ.Χ. η εβραϊκή παροικία ήταν αρκετά ισχνή. Ο κατακλυσµός της Θεσσαλονίκης από την εβραϊκή λαίλαπα, άρχισε να πραγµατοποιείται κατά τον 16ο αιώνα, όταν οι εβραίοι εγκαταλείπουν οµαδικώς την Ισπανία, συνεπεία των διώξεων που υπέστησαν από την Ιερά Εξέταση. Σηµαντικό ρεύµα εβραίων προς την Θεσσαλονίκη, παρατηρείται επίσης προς το 1720-1730, προερχόµενο από την Ιταλία. Το ρεύµα αυτό δεν προέρχεται από διωγµούς, αλλά εκδηλώνεται όταν οι εβραίοι διαπιστώνουν ότι λόγω της οθωµανικής κατοχής, µπορούν να εξαπλώσουν ασυδότως τις εκµεταλλευτικές τους δραστηριότητες σε ελληνικό έδαφος, όπως και το πράττουν, όσο καλύτερα µπορούν. Οπως προκύπτει από τις ίδιες τις εβραϊκές µαρτυρίες (περιοδικό «Χρονικά», τεύχος Μαίου-Ιουνίου 1994, σελ. 24), οι εβραίοι ανέκαθεν αποµυζούσαν τον Μακεδονικό και κατ’ επέκταση τον γηγενή Ελληνισµό. Τα ακόλουθα στοιχεία είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά των παρασιτικών δραστηριοτήτων τους: «Στα 1821, κατά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης, πολλοί χριστιανοί της Θεσσαλονίκης συνελήφθησαν. Για την απελευθέρωσή τους, οι Τούρκοι αξιωµατούχοι εισέπραξαν ως λύτρα 440.000 γρόσια. Για να συγκεντρώσουν αυτό το ποσόν οι χριστιανοί, δανείσθηκαν από Εβραίους τραπεζίτες προς 3050% επιτόκιο, µε ενέχυρο τιµαλφή και σκεύη των ναών, λαµβάνοντας µετρητά το ένα δεύτερο ή ένα τρίτο της αξίας. ∆υστυχώς δεν ξέρουµε από ποιους τραπεζίτες». Οι εβραίοι τοκογλύφοι µε πρωτοπόρους τους αδελφούς Μοδιάνο, είχαν αποµυζήσει κατά τέτοιο τρόπο την πόλη, ώστε να έχει περιέλθει στην κατοχή τους, ένα µεγάλο τµήµα της Θεσσαλονίκης. Οπως µας πληροφορεί το περιοδικό «Χρονικά», «...Οι αδελφοί Μοδιάνο κατείχαν πολύ σηµαντική κτηµατική περιουσία µε τα µέτρα της Θεσσαλονίκης της εποχής, το ύψος της οποίας µε τραπεζικούς υπολογισµούς, έφτανε τις 700.000 λίρες και περιελάµβανε πολλά αστικά ακίνητα και υπεραστικά γήπεδα. Πιο κοντά στην πραγµατικότητα από τους αριθµούς ήταν η λαϊκή έκφραση ότι «η µισή Θεσσαλονίκη ήταν δική τους», έκφραση που διασώθηκε ως τις µέρες µας.

Admin

Η παρασιτική δραστηριότητα των εβραίων «αργυραµοιβών» (εξωραϊσµένη ονοµασία των εβραίων τοκογλύφων) προσέλαβε τέτοιες διαστάσεις, ώστε ακόµη και οι τοπικές αρχές συναλλάσσονταν, εξ’ ανάγκης µαζί τους: «κατά την εποχήν της καταβολής των δόσεων εις το τελωνείον καπνού, είτε κατά τας αποστολάς των χρηµάτων δια τας ανάγκας του στρατού, επειδή δεν προλαµβάνεται η κοπή νοµισµάτων εγκαίρως, προσφεύγουν εις την εξεύρεσιν χρηµάτων µε τόκους», («Χρονικά», Μάιος - Ιούνιος 1994). Οι εβραίοι εκµεταλλεύτηκαν στο έπακρο την δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει το Ελληνικό στοιχείο κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, θησαυρίζοντας στην κυριολεξία. Οι ίδιοι οι εβραίοι, στα «Χρονικά», οµολογούν: «Από τον 18ο αιώνα, καθώς ο χρηµατικός φόρος γενικεύθηκε στην οθωµανική αυτοκρατορία, ολοένα και περισσότερα χωριά άρχισαν να δανείζονται από πλούσιους εβραίους ή τούρκους µε πολύ υψηλό επιτόκιο, µε αποτέλεσµα να µετατρέπονται σταδιακά σε τσιφλίκια, στο βαθµό που οι κάτοικοι των χωριών αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στους βαρείς φόρους και τους αυξανόµενους τόκους. Πολλά χωριά από τη Θεσσαλονίκη είχαν αυτή την τύχη», («Χρονικά», Μάιος - Ιούνιος 1994). Κάτω µόνο από αυτό το πρίσµα µπορεί να εξαντληθεί η πυρπόληση του εβραϊκού συνοικισµού Καµπέλ στη Θεσσαλονίκη, όπως άλλωστε και της συναγωγής τους, κατά την προπολεµική περίοδο, από την Ελληνοκεντρική οργάνωση ΕΕΕ, µία αντίδραση που υποδήλωνε την αγανάκτιση των Θεσσαλονικεων, για τα δεινά που είχαν υποστεί από την απάνθρωπη εβραϊκή εκµετάλλευση. Αυτή είναι η θέση των εβραίων στο Μακεδονικό ζήτηµα, µία θέση την οποία άλλωστε δεν είναι αφελείς να την προβάλλουν επίσηµα, αλλά συγκεκαλυµµένα µα ουσιαστικά, περιοριζόµενοι απλώς να δηλώνουν ότι «...το κράτος του Ισραήλ θα ευθυγραµµισθεί µε την όποια απόφαση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας». Της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας» που είναι δικό τους δηµιούργηµα και άρα θα αποφασίσει σύµφωνα µε τις επιδιώξεις τους που είναι δεδοµένες... Κατά τα άλλα, για να τηρούν τα προσχήµατα, το Κεντρικό Ισραηλιτκό Συµβούλιο, οργανώνει παρωδίες εκδηλώσεων για τη Μακεδονία. Οργανώνει επιτηδευµένα εκδηλώσεις που φαινοµενικό σκοπό έχουν να καταδείξουν την... Ελληνικότητα της Μακεδονίας, όχι όµως προβάλλοντας τα ιστορικά τεκµήρια εκατοντάδων χιλιετιών, αλλά επικαλούµενοι την... Παλαιά ∆ιαθήκη, χωρίς την συµβολή της οποίας, το «Μακεδονικό» ζήτηµα θα παρέµενε... αδιευκρίνιστο. Την ίδια στιγµή που υποκριτικά «µάχονται» για το Μακεδονικό ζήτηµα, υπονοµεύουν κατά τον χειρότερο τρόπο τις Ελληνικές θέσεις σε όλους τους διεθνείς οργανισµούς που ελέγχουν. Σήµερα ο πρωθυπουργός Σηµίτης ισχυρίζεται ότι το Μακεδονικό θα λυθεί «µε αµοιβαίες υποχωρήσεις» και «συνεργασία», δηλώνοντας ότι «η συζήτηση γύρω από το όνοµα των Σκοπίων δεν οδηγεί πουθενά», προαναγγέλλοντας την επερχόµενη µειοδοτική υπαναχώρηση. Εάν λοιπόν η Ελλάδα διαθέτει τους εβραίους συµπαραστάτες της στο Μακεδονικό αλλά και σε κάθε άλλο Εθνικό ζήτηµα, δεν έχει να φοβηθεί, πέραν της ολοκληρωτικής υπονοµεύσεως, τίποτε απολύτως άλλο... Κ.Κ.Ε. ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ Ο διεθνής σιωνισµός άλωσε καίρια την πολιτική ζωή της Ελλάδας, εγκαθιδρύοντας το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, το οποίο είναι γνωστό από που έλκει την καταγωγή του*. Συνακόλουθα δηµιούργησε κόµµατα µαριονέτες, τα οποία ήταν φαινοµενικά αυτόνοµα, αλλά στην ουσία εξαρτώνταν οικονοµικά και εργάζονταν για σκοπούς του ιουδαϊσµού. Ενα από τα κόµµατα - δηµιουργήµατα των τοποτηρητών της ξενοκρατίας στον τόπο µας, αποτελεί και το ΚΚΕ.

Admin

∆εν θα υιοθετηθεί ο ισχυρισµός των επίσης ξενόδουλων και κατ’ επάγγελµα «κοµµουνιστοφάγων», των τροφίµων της ακροδεξιάς, ότι όλοι όσοι απλοϊκοί άνθρωποι υποστήριξαν από άγνοια το κόµµα αυτό κατά καιρούς, από δίψα για κοινωνική δικαιοσύνη, είτε από αγανάκτιση, είναι συνειδητοί προδότες. Θα υποστηριχθεί κατηγορηµατικά ωστόσο ότι το κόµµα αυτό δηµιουργήθηκε από εβραίους και εξοµώτες, διαδραµατίζοντας έναν άθλιο και προδοτικό ρόλο σε όλες τις φάσεις της Ελληνικής Ιστορίας. Ο ρόλος του ΚΚΕ και οι σκοποί της συστάσεώς του, είχαν ήδη διαφανεί από το 1918, όταν οι γνήσιοι σοσιαλιστές (Ελληνες στη συνείδηση) είχαν καταγγείλει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόµµα Ελλάδας (Σ.Ε.Κ.Ε.), σαν εβραϊκό δηµιούργηµα, αποχωρώντας οµαδικά από αυτό. Το κόµµα αυτό έπειτα µετονοµάσθηκε σε ΚΚΕ. Τη δηµιουργία του ΚΚΕ από σιωνιστικούς κύκλους την παραδέχονται και οι ίδιοι οι εβραίοι. Στο περιοδικό «Χρονικά» -επίσηµο όργανο του Κ.Ι.Σ.- (τεύχος Σεπτ. - Οκτ. 1992, σελ. 13 - 14), διαβάζουµε, µεταξύ των άλλων, και τα ακόλουθα αποκαλυπτικά: «...Ευθύς µετά τη νεοτουρκική επανάσταση, δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, το σιωνιστικό κίνηµα µε την ίδρυση της Λέσχης «Μπενέ Σιών» και του αθλητικού συλλόγου «Μακαµπή». Ο σιωνισµός είχε πρωτοεµφανισθεί στην πόλη από το 1899, καλυπτόµενος αρχικά κάτω από τον µανδύα σωµατείων όπως η «Καδίµα» που προέβαλε σαν κύριο σκοπό την διάδοση της εβραϊκής γλώσσας. Σχεδόν ταυτόχρονα, το 1909, µέσα από την πολυάριθµη εβραϊκή εργατική (...) τάξη της Θεσσαλονίκης, γεννιέται και η σοσιαλιστική εργατική οµοσπονδία, περισσότερο γνωστή µε τον στην ισπανοεβραϊκή γλώσσα τίτλο της «Φεντερασσιόν», που θα λειτουργήσει αυτόνοµα µέχρι το 1918, όταν µαζί µε άλλες ελληνικές αριστερές οργανώσεις έγινε συνιδρύτρια του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόµµατος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που αργότερα µετονοµάσθηκε σε Κοµµουνιστικό Κόµµα Ελλάδας (ΚΚΕ). Ιδρυτής και ηγέτης της Φεντερασιόν ήταν ο Αβραάµ Μπεναρόγια... ∆εν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι το ΚΚΕ, πιστό στον διεθνισµό του εβραϊκού ιδεολογικού εµπνευστή του Μαρδοχάι Κεσιλί (Καρλ Μαρξ), όχι µόνο αντιτάχθηκε, αλλά και υπονόµευσε όλες ανεξαιρέτως τις Ελληνικές προσπάθειες που κατά καιρούς καταβλήθηκαν, αποσκοπώντας στην Εθνική Αναγέννηση και στην πραγµάτωση της Μεγάλης Ιδέας, επικαλούµενο πάντοτε ως πρόσχηµα, την ιδεολογική του δήθεν αντίθεση προς τα αίτια διεξαγωγής των Εθνικών Αγώνων. Αυτή η υπονόµευση όµως, κατά την Εκστρατεία του 1922 έφθασε στο αποκορύφωµά της...Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου, τον εν Ελλάδι εβραϊκό στοιχείο, χρηµατοδότησε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αποκαλυπτική των σχέσεων κοµµουνιστών-εβραίων, είναι το τηλεγράφηµα που απηύθηνε αµέσως µετά την αποχώρηση των γερµανών από την Ελλάδα, ο µέγας ραββίνος Ηλίας Μπαρτζιλάι, προς τον Γ. Παπανδρέου, στο οποίο αναφέρει µεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα: «η σωτηρία των -εννοείται των εβραίων- οφείλεται στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την αλληλεγγύην του λαού». Εξ’ άλλου το Ε.Α.Μ. κατά το 1945 έπλεκε το εγκώµιο των εβραίων, διότι όπως τόνιζε σε ανακοίνωσή του (Υπ. Αριθµ. Πρωτ. 356, 9ης Οκτωβρίου 1945) «...είναι γνωστόν ότι πολλοί Ισραηλίτες πήραν µέρος στην Εθνική Αντίσταση όχι µόνον από τις τάξεις του Ε.Α.Μ. αλλά και του Ε.Λ.Α.Σ. δίνοντας παλικαρίσια το αίµα τους». Και σήµερα το ΚΚΕ πλαισιώνεται από εβραίους. Πρωτοστατούν οι Α. Κανελίδης, Ι. Καρέρας, Η. Καµχής, Μ. Μπενάκης, Σ. Σολµών, Α. Αβραµίδης, Χ. Ροζάκης, ∆. Τσάτσος και άλλοι πολλοί. Φηµολογείται ακόµη ότι ο «αριστερός» Μίκης Θεοδωράκης, ο γνωστός πολιτικά περιπλανώµενος µουσικοσυνθέτης, έχει νυµφευθεί εβραία σύζυγο. Γνωρίζοντας πλέον την προέλευση των «ιθυνόντων νοών» που συγκρότησαν το ΚΚΕ, κατανοούνται πολλά για τη στάση του επί πολλών γεγονότων που σηµάδεψαν την Ελληνική Ιστορία και ζωή. ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Το ακατασίγαστο µίσος που επί αιώνες ο σιωνισµός τρέφει για τον Ελληνισµό, βρήκε την αποκορύφωσή του κατά τη διεξαγωγή της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η οποία γκρέµισε τα όνειρα του Ελληνισµού για την πραγµάτωση της Μεγάλης Ιδέας, οφείλεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στις ραδιουργίες των εβραίων. Ορθότερα δε, κανείς σχεδόν δεν υποψιάζεται ή γνωρίζει ότι η έκβαση της εκστρατείας, ήταν προδιαγεγραµµένη από τον σιωνισµό. Τα όσα αποκαλυπτικά στοιχεία έπονται, τεκµηριώνουν απόλυτα τον ανωτέρω ισχυρισµό, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τον υποχθόνιο ρόλο του εβραίου, του αιώνιου αυτού µισέλληνα. Ανέκαθεν οι εβραίοι µετέρχονταν δόλια µέσα για την ηθική, οικονοµική, πνευµατική αλλά και για την βιολογική εξόντωση του Ελληνισµού. Αντιπροσωπευτικό παράδειγµα επ’ αυτού, αποτελεί η διάδοση και εκλαϊκευση των αρχών του Παντουρκισµού από τον εβραίο Χέρµαν Βάµπερυ.

Admin

Στο βιβλίο του «Εικόνες της Κεντρικής Ασίας» που πρωτοεκδόθηκε το 1868, ο Βάµπερυ ανέπτυσσε τις αρχές του Παντουρκισµού, µε εντονότατες ανθελληνικές αιχµές, ενώ η στενή του σχέση µε όσους µετέπειτα απετέλεσαν τον πυρήνα των ηγετικών στελεχών των Νεοτούρκων, υπήρξε αποφασιστικής σηµασίας γεγονός, για την ανάπτυξη του Παντουρκικού φαινοµένου, σαφής έκφραση του οποίου, υπήρξε η αναζωπύρωση των επεκτατικών βλέψεων των τούρκων προς την Ελλάδα. Η Μικρασιατική καταστροφή οφείλεται σε µία σειρά από αίτια. Ανάµεσα στους παράγοντες εκείνους που επισφράγισαν την τραγωδία του 1922, είναι και η έντονη ανάµειξη του εβραϊσµού στην τεράστια ανθελληνική εκστρατεία, η οποία αναπτύχθηκε κατά την Εποποιία των ετών 1919-1922 τόσο στο µέτωπο, στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, όσο και στο εσωτερικό της χώρας, από µαρξιστικούς κύκλους που έπαιζαν ηθεληµένα ή αθέλητα, το παιχνίδι των εβραίων. Η υπονόµευση και η αποσταθεροποίηση που οδήγησε στην πτώση του ηθικού του στρατού µας, παράγοντας ο οποίος συνετέλεσε καθοριστικά στη µετέπειτα Μικρασιατική τραγωδία, υπήρξε έργο του Αβραάµ Μπεναρόγια, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, εβραϊκής καταγωγής, στον ιδιαίτερο ρόλο του οποίου θα πραγµατοποιηθεί εκτενής αναφορά σε άλλο άρθρο. Ο Αβραάµ Μπεναρόγια, ο Κοέν και ο Κουν Βεντούρα, άπαντες εβραίοι, όπως προκύπτει από τα επίσηµα στοιχεία της εποχής, δηλητηρίαζαν κατά το χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια, µέσω πικρόχολων κειµένων που δηµοσίευαν στην εβραϊκή εφηµερίδα «Avanti» της Θεσσαλονίκης. Με τη στάση της αυτή, η εβραϊκή κοινότητα που διέµενε στην Ελλάδα, εξέφραζε την υποστήριξή της προς τον οµόφυλό της Κεµάλ, ο οποίος ήταν σιωνιστής, όπως άλλωστε σιωνιστές ετύγχαναν όλα τα ηγετικά στελέχη των Νεοτούρκων. Ειδικότερα οι ηγέτες των Νεοτούρκων Ταλαάτ και Ενβέρ, ήταν κρυπτοεβραίοι και µέσω των αξιωµάτων που κατείχαν, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των εβραϊκών σχεδίων, στο προκείµενο ζήτηµα. Αξίζει στο σηµείο αυτό να αναφερθεί, ότι όλα τα στελέχη της Επιτροπής των Νεοτούρκων στην Θεσσαλονίκη ήταν εβραίοι. Το τεκτονικό περιοδικό «Ακακία» (Οκτώβριος 1908) αποκαλύπτει ότι η ξένη Στοά «Μακεδονία» µε έδρα τη Θεσσαλονίκη, είχε ως διδάσκαλο τον Ιταλοεβραίο Εµ. Καράσο, στην δικαιοδοσία του δε υπάγονταν τρεις ακόµη ξένες στοές, στους κόλπους των οποίων οι Ταλαάτ και Ενβέρ, βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να δηµιουργήσουν την «Κίνηση Νεοτούρκων». Η «Κίνηση Νεοτούρκων» τελούσε υπό την προστασία της ιταλικής πρεσβείας, από τυπική άποψη, ενώ τα µέλη της αποτελούνταν εξ’ ολοκλήρου από τουρκοεβραίους, µέλη των ανωτέρω ξένων στοών. Η διείσδυση των εβραίων στον τουρκικό τεκτονισµό κατά τη συγκεκριµένη περίοδο, δεν υπήρξε γεγονός τυχαίο. Είναι γνωστό ότι την 1η Μαίου 1909 οι τούρκοι τέκτονες, προκειµένου να εξασφαλίσουν την εύνοια και την υποστήριξη των σιωνιστών, ανέδειξαν στο αξίωµα του Μεγάλου ∆ιδασκάλου της Μεγάλης Στοάς της Τουρκίας τον Μαχµούντ Ορφί Πασά, όργανο των εβραϊκών επιδιώξεων, το δε Υπατο Συµβούλιο της Μεγάλης Στοάς της Τουρκίας αποτελούσαν οι ∆αυίδ Κοέν, Ραφαέλο Ρίτσι, Ισαάκ Μαρκιόνε, Νίκολα Φόρτε, Τζωρτζ Σούρσοκ και Ιακόµπ Σουχάµι, όλοι τους εβραϊκής καταγωγής. Μέσα από αυτούς τους κύκλους αναδείχθηκε αργότερα ο Κεµάλ Ατατούρκ, ο οποίος µε τη βοήθεια των αδελφών του εβραίων, και όχι µόνο, θα συνέτριβε τον Ελληνικό στρατό το 1922... Ενθερµος υποστηρικτής της Ελληνικής επεµβάσεως στην Μικρά Ασία, ήταν ο πρωθυπουργός της Αγγλίας και σιωνιστής Λόυδ Τζωρτζ. Ο Λ. Τζωρτζ όσο «περίεργα» τάχθηκε στο πλευρό των Ελλήνων, άλλο τόσο «περίεργα» τους εγκατέλειψε στην πλέον κρίσιµη στιγµή, γεγονός το οποίο εάν συσχετισθεί µε τις σιωνιστικές θέσεις του βρίσκει την εξήγησή του. Αξίζει να τονισθεί ότι ο προσωπικός γραµµατέας του Τζωρτζ ήταν ο εβραίος «Σερ» Φίλιπ Σασούουν, ο οποίος... συµπτωµατικά ήταν παντρεµένος µε την κόρη του τραπεζίτη Ρότσιλντ. Αµφότεροι τελούσαν και µυστικο-σύµβουλοι του άγγλου πρωθυπουργού, ενώ η επίδραση του σιωνιστικού στοιχείου ήταν εντονότερη στη σύνθεση της βρετανικής κυβερνήσεως. Οι υπουργοί του Τζωρτζ Λόρδος Σέσιλ και Λόρδος Ρήντιγκ (κατά εβραϊκόν κόσµον Ισαάκ Μοντ) ήταν απροκάλυπτα σιωνιστές και εκδηλωµένοι µισέλληνες. Ποιο όµως ήταν το σκεπτικό και οι απώτεροι στόχοι στους οποίους οι σιωνιστές απέβλεπαν µε τη Μικρασιατική Εκστρατεία; ∆εν θα πρέπει να λησµονείται ότι η Μικρά Ασία είναι πανάρχαια Ελληνική Γη. Παρά τους διωγµούς και τον εκτουρκισµό πολλών αιώνων, το Ελληνικό στοιχείο διέθετε στην περιοχή αυτή µία ισχυρή Εθνολογική βάση.

Admin

Οι σιωνιστές, έβλεπαν τη µόνιµη Ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία σαν µία θανάσιµη απειλή προς τα συµφέροντά τους. Αφ’ ενός δεν ήθελαν για ιδεολογικούς λόγους να δουν την Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισµού να πραγµατώνεται, αφ’ ετέρου µία µεγάλη αλλά αδύναµη Τουρκία, ήταν η περίπτωση του εύκολου θύµατος για την οικονοµική διείσδυση που ονειρεύονταν. Συνεπώς η Ελληνική παρουσία στα Ιωνικά παράλια και γενικότερα στη Μικρά Ασία έπρεπε να εκλείψει, διότι αποτελούσε πρόσκοµµα στην υλοποίηση των σιωνιστικών σχεδίων. Για να επέλθει όµως η εξάλειψή της, έπρεπε να υπάρξει µία βίαιη µετακίνηση ή και αφανισµός του Ελληνικού πληθυσµού, ένας στόχος που µόνο δια της γενοκτονίας έβρισκε την πραγµάτωσή του. Για τη γενοκτονία χρειαζόταν ένα πρόσχηµα. Και το πρόσχηµα βρέθηκε. Η Ελλάδα αποφασισµένη να διεκδικήσει δυναµικά τα δίκαιά της στη Μικρά Ασία, υπό την προτροπή της Βρετανίας και γενικά των Μεγάλων ∆υνάµεων της εποχής, τη διαβεβαίωση των οποίων για αµέριστη συµπαράσταση είχε προηγουµένως εξασφαλίσει, αποβίβασε στρατό το 1919 στη Σµύρνη. Το σχέδιο ήταν πανούργο: Οι σιωνιστές, δια των Μεγάλων ∆υνάµεων, τους ηγέτες των οποίων επηρέαζαν και δια του αδελφού τους Ελ. Βενιζέλου, ενέπλεξαν τον Ελληνικό Στρατό σε µία θανάσιµη παγίδα και µαζί του καταδίκασαν τον Ελληνικό πληθυσµό των περιοχών της Μικράς Ασίας. Ωθησαν τα Ελληνικά στρατεύµατα στα βάθη της Μικράς Ασίας παρέχοντάς τους µία εφήµερη βοήθεια και όταν οι συγκυρίες κατέστησαν τις Ελληνικές δυνάµεις τρωτές, επήλθε η κατακόρυφη ενδυνάµωση των Κεµαλικών στρατευµάτων και η συντριβή των Ελλήνων. Και µαζί µε τη συντριβή, βρέθηκε η ευκαιρία να σφαγιασθεί ο Ελληνισµός της Μικράς Ασίας, µε πρόσχηµα τα δεινά που υπέστησαν οι τούρκοι από τον Ελληνικό στρατό, κατά τη νικηφόρα προέλασή του στο διάστηµα 1919-1922. Η θανάσιµη παγίδα ήταν καλά προσχεδιασµένη... Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον οποίο έχει γραφτεί χωρίς να διαψευστεί ότι είναι εβραϊκής καταγωγής, φέρων το επίθετο Μπεν Ζελόν, υπό την παρότρυνση των οµοϊδεατών του, απέστειλε χωρίς καµµία υποδοµή τα Ελληνικά στρατεύµατα στην Μικρά Ασία, καταδικάζοντάς τα σε βέβαιη σφαγή. Αξίζει να σηµειωθεί ότι ο Βενιζέλος δεν είχε κάνει καµµία πρόβλεψη, ούτε είχε κάποια εναλλακτική λύση για το ενδεχόµενο καταρρεύσεως του µετώπου... Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πριν επέλθει η Ελληνική συντριβή, ο Βενιζέλος έχασε προσχεδιασµένα τις εκλογές, προκειµένου να αποποιηθεί των βαρύτατων ευθυνών της προαποφασισµένης από τους σιωνιστές τραγωδίας. Είναι βέβαιο ότι εάν ο Βενιζέλος κέρδιζε τις εκλογές, στις οποίες σηµειωτέον ότι όλα τα δεδοµένα καταδείκνυαν την εκλογική νίκη του, τότε θα συνέβαινε επί της πρωθυπουργίας του η Μικρασιατική καταστροφή και θα ήταν αυτός που θα επωµιζόταν τις συνέπειες της ήττας. Ποιος όµως ήταν ο παράγοντας εκείνος που συνετέλεσε ώστε ο Βενιζέλος να χάσει τις εκλογές, γεγονός παράδοξο και µη φυσιολογικό, αφού µετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ως θριαµβευτής και το κλίµα τον ευνοούσε; Στην τεχνητή εκλογική ήττα του, τον βοήθησαν οι εβραίοι οµοϊδεάτες του. Στο σηµείο αυτό πρέπει να αναφερθεί, ότι ο Βενιζέλος αντλούσε σηµαντικό µέρος της εκλογικής του δυνάµεως από το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης, γι’ αυτό άλλωστε είχε οργανώσει και το κίνηµα της Αµύνης µε επίκεντρο τη συµπρωτεύουσα. Στις εκλογές λοιπόν που προηγήθηκαν της τραγωδίας, οι εβραίοι σύσσωµοι στράφηκαν φαινοµενικά εναντίον του και τον «µαύρισαν», διασώζοντάς τον από την ευθύνη της προσχεδιασµένης επερχόµενης καταστροφής στο Μικρασιατικό µέτωπο... Για όσους αµφισβητούν τη σιωνιστική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου, θα παρατεθούν τα ακόλουθα αδιάψευστα στοιχεία: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ασκούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδροµίας, πολιτική άκρως φιλοεβραϊκή, αφού όπως οµολογούν οι ίδιοι οι εβραίοι στο επίσηµο όργανό τους «Χρονικά» (Οργανο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συµβουλίου, Τεύχος Σεπτ. - Οκτώβριος 1992): «...Ο διοικητής της Θεσσαλονίκης Ρακτιβάν σε συνεντεύξεις του σε τοπικές εβραϊκές εφηµερίδες, προβάλει τις αρχές της ισονοµίας που διέπουν την Ελληνική διοίκηση και το πνεύµα της ανεξιθρησκείας που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό, µε παράδειγµα τους εβραίους της παλιάς Ελλάδας, που παρά τον µικρό αριθµό τους κατέχουν σηµαντικές θέσεις στη δηµόσια ζωή. Και ο εβραϊκός τύπος της Θεσσαλονίκης, εκφράζοντας τις διαθέσεις της κοινής γνώµης, επαινεί την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, που προσφέρει στους εβραίους προνόµια που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο Βαλκανικό Κράτος, προετοιµάζοντας γι’ αυτούς ένα λαµπρό µέλλον...» Οι υπαινιγµοί για τη σιωνική πολιτική που ασκούσε ο Βενιζέλος είναι σαφέστατοι. Αλλωστε, όπως το ίδιο έντυπο αναφέρει («Χρονικά», τεύχος Απριλίου - Μαίου 1994), «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρώτος υποστήριξε τη δηµιουργία ελεύθερου εβραϊκού κράτους».

Admin

Τις ίδιες ακριβώς θέσεις εξέφρασε και ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Βενιζέλου, υπουργός και Γενικός ∆ιοικητής της Μακεδονίας, ο Π. Αργυρόπουλος, στον τύπο της εποχής. Ολα ήταν προµελετηµένα. Σταδιακά και µε πρόσχηµα την επαναφορά του Κωνσταντίνου, οι... σύµµαχοι σταµάτησαν την χορήγηση βοηθείας προς την Ελλάδα και ένας - ένας άρχισαν να καταφέρνουν πισώπλατες µαχαιριές. Ο ιαταλοεβραίος πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζιολίτι, εκκένωσε τη Νότια Μικρά Ασία από τα ιταλικά στρατεύµατα τα οποία βρίσκονταν εκεί, απελευθερώνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο σηµαντικές δυνάµεις των τούρκων που είχαν καθηλωθεί εκεί εξ’ αιτίας της ιταλικής στρατιωτικής παρουσίας. Την ίδια ώρα η Γαλλία, υποταγµένη στη θέληση των εβραίων Μπιαν και Μπλουµ, συνάπτοντας τη γαλλοτουρκική συνθήκη συνθηκολογήσεως στην Κιλικία, απελευθέρωσε επίσης µε τη σειρά της τα Κεµαλικά στρατεύµατα από τη µέθοδο της Συρίας, παραδίδοντας συγχρόνως όλο το γερµανικό πολεµικό υλικό που είχαν κυριεύσει, στους τούρκους. Η εβραϊκή στοά της Θεσσαλονίκης «Μπάι - Μπριθ», συνετέλεσε αποφασιστικά την πρόκληση της Μικρασιατικής καταστροφής, δια της οικονοµικής βοηθείας που απέστειλε στον Κεµάλ. Ο εβραϊκής καταγωγής Μπρονστάιν (τρότσκυ), ηγέτης της Ρωσίας εκείνη την περίοδο, ενίσχυσε σε εκπληκτικό βαθµό τον Κεµάλ, χορηγώντας του τεράστιες ποσότητες χρυσού και πυροβόλα όπλα. Τον Μπρονστάιν χρηµατοδοτούσε µε τη σειρά της η εβραϊκή τράπεζα Κουν και Λεµπ, η οποία τον πίεσε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης µε την Τουρκία, ώστε να απαλλάξει από ένα ακόµη πρόβληµα τον Κεµάλ. Αθλιος επίσης υπήρξε ο ρόλος του Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Ο Ζαχάρωφ, εβραίος έµπορος όπλων από την Κωνσταντινούπολη, µονίµως εγκατεστηµένος στην Ελβετία, υποδυόταν επί σειράν ετών τον Ελληνα. Στην πραγµατικότητα ήταν συνεργάτης της αγγλοεβραϊκής πολεµικής βιοµηχανίας «Βίκερς». Ο Ζαχάρωφ, προσωπικός φίλος του Ε. Βενιζέλου, αρχικά προµήθευσε τον Ελληνικό στρατό µε ελαφρύ και βαρύ οπλισµό για να καλύψει τις ανάγκες του, έναντι πραγµατικά εκπληκτικών οικονοµικών διευκολύνσεων. Ο Ζαχάρωφ, ισχυριζόταν ότι... βοηθούσε τον Ελληνικό στρατό, ωθούµενος δήθεν, από πατριωτικά κίνητρα. Μόλις όµως οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάµεις εισέδυσαν στην Μικρά Ασία και ο «οµόφυλός του» Ε. Βενιζέλος «εγκατέλειψε» την εξουσία, οι αποστολές του Ζαχάρωφ σταµάτησαν ολοσχερώς ενώ ο µέχρι τότε παραδοθείς οπλισµός απεδείχθη προβληµατικός, καθώς ανακαλύφθηκαν τεράστιες ποσότητες άχρηστων όπλων και ελαττωµατικών πυροµαχικών. Τα αποτελέσµατα ήταν προφανή... Στο σηµείο αυτό αρχίζει να γίνει µνεία σε ένα τραγικό περιστατικό, το οποίο καταδεικνύει για µια ακόµη φορά τον µισελληνισµό των εβραίων. Το περιστατικό τοποθετείται χρονικά στις ηµέρες της µικρασιατικής τραγωδίας και είναι το ακόλουθο: Στη συνοικία Μπας Οτουράκ της Σµύρνης, οι εβραίοι οι οποίοι τις προηγούµενες ηµέρες είχαν επιδοθεί σε µία καταδοτική έξαρση κατά των Ελλήνων, είχαν συγκεντρωθεί και χλεύαζαν τους διερχόµενους Ελληνες αιχµαλώτους. Όταν οι τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να κτυπούν τους Έλληνες µε τους υποκοπάνους των όπλων τους, τούρκοι και εβραίοι ξέσπασαν από κοινού σε παραλλήρηµα ενθουσιασµού και χειροκροτηµάτων... Ο δε εβραίος νοµάρχης Ραχµή Μπέης, εξώθησε τους τσέτες να προβούν στην εξόντωση του Μικρασιατικού Ελληνισµού. Ενάµισι εκατοµµύριο νεκροί, άλλοι τόσοι πρόσφυγες και δισεκατοµµύρια σε δραχµές οι υλικές ζηµιές. Αυτό ήταν το τίµηµα της Μικρασιατικής καταστροφής, στην πρόκληση της οποίας τόσο συνέργησε ο διεθνής σιωνισµός. Η εβραϊκή µάλιστα ωµότητα, έφθασε µέχρι του σηµείου της επιδείξεως ασέβειας προς τους ίδιους τους νεκρούς. Ούτε τα οστά των νεκρών Ελλήνων δεν σεβάσθηκαν οι εβραίοι. Μετά τη µεγάλη σφαγή, ένα «ολλανδικό» πλοίο φόρτωσε στο λιµάνι της Σµύρνης τα κόκκαλα των νεκρών, τα οποία προορίζονταν να διατεθούν... για βιοµηχανικούς σκοπούς! Το πλοίο, όπως και η εκµεταλλεύτρια εταιρεία που επεδίωκε να θησαυρίσει ακόµη και από τα οστά των νεκρών, τα οποία «αξιολογούσε» ως πρώτη ύλη (!), ανήκε στους εβραίους Ραούλ Βόντεµπουργκ και Ερασµο Λεβύ. Επιπροσθέτως, στην επιχείρηση αφελληνισµού της Μικράς Ασίας, είναι γνωστός ο ρόλος που διαδραµάτισε ο αµερικανοεβραίος Χ. Μοργκεντάου. Ως πρόεδρος της «Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων», µερίµνησε ώστε κατά την οκταετία 1922-1930, να εφαρµοσθεί κατά γράµµα η Συνθήκη της Λωζάννης, το τερατούργηµα αυτό του Ε. Βενιζέλου που προέβλεπε τον ξεριζωµό των Ελληνικών πληθυσµών από την Ιωνία. Επανερχόµενοι στο θέµα των δηλώσεων Βενιζέλου δια των οποίων συνηγορούσε υπέρ της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ, κρίνω αυτές αποκαλυπτικές της καταγωγής του. Το γεγονός δε ότι ο Βενιζέλος παρουσιάζεται ως «πρωτεργάτης» της προσπάθειας για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Και αυτό διότι ο Βενιζέλος, ήταν εβραϊκής καταγωγής. Την εβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου επιβεβαιώνει ο Α.Μ.Παπαδάκης στο έργο του «Βιογραφία Ελ. Βενιζέλου». Σύµφωνα µε τους ισχυρισµούς του Παπαδάκη, επί των οποίων αναφέρεται ο Νίκος Α. Αντωνακέας στο τρίτοµο έργο του «Φαυλοκρατία», ο πατέρας του Βενιζέλου, Μπένυ Σελόν εκ Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε µία εβραία από την Κέρκυρα. Ωστόσο επειδή πλησίαζε η ώρα της στρατεύσεως και ήθελε να αποφύγει την στρατιωτική θητεία, ο Μπένυ Σελόν βρήκε απασχόληση σε ένα καράβι ως µούτσος, όπου αντικατέστησε έναν τεθνεώντα ναύτη που τον έλεγαν Κυριάκο. Στο λιµεναρχείο δηλώθηκε ως Κυριάκος Μπενιζέλος, όνοµα που διατήρησε και στην Κρήτη, όπου έφθασε µε το πλοίο, ύστερα από πολλές περιπέτειες. Γιος αυτού του Κυριάκου Μπενιζέλου (Μπεν ζελόν) υπήρξε ο γνωστός Εφιάλτης Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος διετέλεσε όργανο της ξενοκρατίας καθ’ όλο το διάστηµα της πολιτικής του σταδιοδροµίας. ∆εν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι η Μικρασιατική καταστροφή επήλθε την χρονική εκείνη στιγµή κατά την οποία δέσποζαν τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα δύο εβραϊκές µορφές: Ο Κεµάλ Ατατούρκ και ο Μπεν Ζελόν. Εξ΄ άλλου δεν µπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε, ήδη από το 1917, όπως καταδεικνύεται µέσα από επίσηµα έγγραφα, ο πρώτος πολιτικός ηγέτης και δη πρωθυπουργός που ζήτησε την αναγνώριση ισραηλινού κράτους. Τον Ιούλιο του 1920 ο ΄Αγγλος ναύαρχος Ντε Ρόµπεκ σε επιστολή που απηύθηνε προς τον τότε Υπουργό Λόρδο Κώρζον, ανέφερε, µεταξύ των άλλων, και τα εξής: «Με άλλα λόγια ο κ. Βενιζέλος δεν είναι η Ελλάς. Εν κυριολεξία δεν είναι καν ΄Ελλην». Οπως θα καταδειχθεί και σε επόµενα άρθρα που αφορούν τον σιωνισµό, ανάλογες είναι και οι συγκυρίες που σχετίζονται µε την πρόκληση Εθνικών Ηττών και Τραγωδιών, όπως αυτή που αφορά την έκβαση του Μακεδονικού, του Κυπριακού αλλά και άλλων κρίσιµων ζητηµάτων όπως στη συνέχεια θα καταδειχθεί ευκρινώς. Αιώνες ολόκληρους τώρα, ο διεθνής σιωνισµός λυσαλλέα βάλλει κατά του Ελληνισµού, µε σκοπό να επιτύχει την καθυποταγή και τελικά την εξάλειψή του. Σε αυτή τη δόλια προσπάθειά του απεργάζεται άθλια σχέδια, µε οδυνηρές για το Εθνος µας προεκτάσεις. Οποιος θέλει να ζήσει, ας πολεµήσει. Για να πολεµήσει όµως, πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά το παρελθόν, ούτως ώστε να προετοιµάζεται αναλόγως για την αντιµετώπιση των προκλήσεων και των κινδύνων που θα ανακύψουν στο µέλλον.

Admin

Το καίριο ερώτηµα και ταυτόχρονα µέγιστο συνειδησιακό δίληµµα που ανακύπτει καθοριστικά σήµερα, είναι το ακόλουθο: ΑΘΗΝΑ ή ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ Το ενδιαφέρον που επιδείκνυαν ανέκαθεν οι εβραίοι για την παρουσίαση της ρήτς ως κέντρο του «Ιουδαϊκού Πολιτισµού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι σιωνιστές µετέρχονται διάφορα µέσα, ανάµεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων µε εµπρηστικό περιεχόµενο σε κάθε γωνιά του νησιού (Αύγουστος 1977). Η εκδήλωση ενός ενεργού ενδιαφέροντος για την προσάρτηση της Κρήτης από οργανωµένα σιωνιστικά κέντρα, γίνεται ολοφάνερη κατά την µεταπολεµική περίοδο, σε µία µεταιχµιακή δηλαδή εποχή, κατά την οποία συντελείται η οριστική µετάβαση της Ελλάδας στη σφαίρα επιρροής των Ηνωµένων Πολιτειών. Το 1975 η αθηναϊκή εφηµερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δηµοσίευµά της ότι από το 1963 οι ισραηλινές µυστικές υπηρεσίες, επιδίδονταν στη δηµιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονοµιστικών κινήσεων στην Κρήτη. Η απόπειρα της διεισδύσεως των σιωνιστικών κεφαλαίων, στην Κρήτη είχε γίνει ήδη ορατή µε την προσπάθεια της εβραϊκής εταιρείας «Λίττον», να αναλάβει την οικονοµική ανάπτυξη της νήσου. Παρά την προσωρινή αποτυχία τους να επιτύχουν έναν τόσο εµφανή στόχο, οι σιωνιστές δεν πτοήθηκαν. Αργότερα η επίσης εβραϊκή εταιρεία «Ακριτέθ» θα επιτύχει την επιζητούµενη διείσδυση, αναλαµβάνοντας σχεδόν το µονοπώλιο των κρητικών χαρουπιών και κρασιών. Εδώ αξίζει να γίνει µνεία και στην αυτονοµιστική δραστηριότητα που ανέπτυξε µεταπολιτευτικά οµάδα 6 εβραίων στα Χανιά, λόγος ο οποίος έγινε και η αιτία της απελάσεώς τους, ενώ άπλετο φως στις σιωνιστικές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου αυτονοµιστής Ε. Ράµελ, αποφυλακίσθηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο για αξιωµατικό εβραϊκής µυστικής υπηρεσίας Μοσάντ. Κατ’ αυτό τον τρόπο έθεταν σε εφαρµογή τα σιωνιστικά σχέδια που απέβλεπαν στην αυτονόµηση της Μακεδονίας και της Κρήτης, σχέδια τα οποία είχαν δει το φως της δηµοσιότητας ύστερα από µία σειρά δηµοσιευµάτων της εφηµερίδας «Αθηναϊκή» σύµφωνα µε τα οποία το Ισραήλ είχε συστήσει από το 1971 έναν οργανισµό µε διεθνείς προεκτάσεις, στον οποίον είχε ανατεθεί η υλοποίηση ακριβώς αυτών των αποτρόπαιων ανθελληνικών σχεδίων. Οταν οι εβραίοι προπαρασκεύαζαν ποικιλότροπα, την επίθεση του Αττίλα το 1974 στην Κύπρο, κάποιος µη γνώστης της πραγµατικότητας, δεν θα µπορούσε να φανταστεί την συµβολή του Ισραήλ στην διάπραξη των τουρκικών θηριωδιών, η οποία αποτελούσε µία έµµεση µορφή προβολής διεκδικητικών αξιώσεων στην Κύπρο. Οι υπουργοί Εξωτερικών Αµύνης των ΗΠΑ Κίσιγκερ και Σίσκο αντίστοιχα, οι οποίοι γνώριζαν τις κινήσεις των Τούρκων ήταν εβραίοι. επίσης κατά τη διεξαγωγή της τουρκικής αποβάσεως (Αττίλας Ι) τις επιχειρήσεις συντόνιζε ισραηλινό πολεµικό πλοίο εφοδιασµένο µε τέλειο ηλεκτρονικό εξοπλισµό. Ακόµη και σήµερα όλοι όσοι ασχολούνται σήµερα µε το κυπριακό ζήτηµα είναι εβραϊκής καταγωγής. Αυτό ανέφερε, µεταξύ άλλων, ο πρέσβης της Κύπρου στο Τελ-Αβίβ Π. Ευθυµίου. Συγκεκριµένα, κατά τον πρέσβη, ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας Ρίκφιντ, ο ειδικός απεσταλµένος του ΟΗΕ Φαϊσάλ, ο υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χόλµπρουκ, η προϊσταµένη του Μ. Ολµπράϊτ, αλλά και ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών Χ. Ροζάκης είναι εβραϊκής καταγωγής. Οπως άλλωστε και οι Σίσκο, Κίσιγκερ κ.ά. Τα προηγούµενα χρόνια την ίδια ακριβώς τακτική υιοθέτησαν οι εβραίοι και στο θέµα της Κρήτης.

Admin

Είναι δε βέβαιο, ότι σε ανύποπτο χρόνο, οι σιωνιστικές επιβουλές κατά της Κρήτης, θα εκδηλωθούν εκ νέου, δεδοµένου ότι οι σιωνιστές εργάζονται θέτοντας µακροπρόθεσµους στόχους. Η Κύπρος για να επικαλεσθούµε ένα απτό παράδειγµα το οποίο συµβάλλει στην πληρέστερη κατανόηση αυτής της τακτικής, είχε τεθεί στο στόχαστρο από το 1896-97, οπότε επέρχεται η χρεοκοπία της Ελλάδος και η υπαγωγή της στον ∆ιεθνή Οικονοµικό Έλεγχο. Από τότε έχουν παρέλθει εκατό περίπου χρόνια και ακόµη η κατάσταση γύρω από αυτό το ζήτηµα παραµένει ασαφής και ρευστή. Το µόνο βέβαιο στην προκειµένη περίπτωση είναι ότι η Ελληνική αυτή νήσος χάνεται βαθµιαία, εξαιτίας της ορατής πλέον αµερικανοεβραϊκής επιβολής. ∆εν αποκλείεται λοιπόν, ανάλογη έκβαση να λάβουν αργότερα το Μακεδονικό ή το Κρητικό ζήτηµα, στα πλαίσια ενός εδαφικού διαµελισµού της Ελλάδος, ο οποίος προβλέπεται από τους σιωνιστές. Ηδη οι εβραίοι, µεταπολεµικά και εντεύθεν, καταβάλουν διαρκείς προσπάθειες, για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαιη ιουδαϊκή εστία. Η επιδίωξη αυτή εστιάζεται σε µία προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστηµονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του εβραίου καθηγητή και στελέχους της Μοσάντ Ανκόρι, η δε έκδοσή του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιµότητες. Παράλληλα µε το σιωνιστικό αυτό σύγγραµµα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισµού, προκειµένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόµενα από τους εβραίους, πραγµατοποιήθηκαν αλλεπάλληλες µυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν τον χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδίων και αποσκοπούσαν στην δήθεν πραγµατοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, µε σκοπό την ανακάλυψη αρχαιολογικών ευρηµάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την εβραϊκή ιστορία της Κρήτης. Ο Τζβη Ανκόρι, προκειµένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συµµετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγµατοποιούσε επιστηµονικές ανακοινώσεις. Αρχικά επιδίωξή του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός όσο και ο Μυκηναϊκός Πολιτισµός προήλθαν από εβραίους. Στην πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όµως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστηµονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν µία γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποιήσεως των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συµπεριλαµβάνοντας σε αυτό και την Σπάρτη. Η ασέβεια µάλιστα και το θράσος του Ανκόριδεν είχαν όρια, αφού δεν δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρηµάτων, ανάµεσα στα οποία ήταν και το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων ήταν εβραίος! Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Ανκόρι δεν διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για την παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαµορφωθεί ήδη από το 1965 µε µία σειρά άρθρων του εβραίου αρχαιολόγου Σάυρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστηµονικά την σηµιτική προέλευση του Μινωϊκού Πολιτισµού.Η ανάµειξη του Ανκόρι στο «ερευνητικό» αυτό θέµα κατά τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέψει, µεταξύ των άλλων, την απόσταση της Κρήτης, µόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον Ελλαδικό καιρό. Ηδη έχουν εκδηλωθεί και άλλες συναφείς κινήσεις. Ειδικότερα έχει παρατηρηθεί από τον ελεγχόµενο από τον σιωνισµό βρετανικό τύπο, η παρουσίαση της Κρήτης ως ανεξάρτητης από την Ελλάδα. Χαρακτηριστική επ’ αυτού είναι η περίπτωση της εβραϊκής ιδιοκτησίας αγγλικής εφηµερίδας «Sunday Times», η οποία σε αγαστή σύµπνοια µε το ευρωπαϊκό κανάλι EURO-NEWS, σε πίνακα που δηµοσιεύει καθηµερινά παρουσιάζοντας τις θερµοκρασίες που επικρατούν στις πρωτεύουσες των µεσογειακών κρατών, παρουσιάζει την Κρήτη ως ανεξάρτητη χώρα. Ανάλογη είναι και η κατάσταση που παρουσιάζεται στον τοµέα των συγκοινωνιών (λόγου χάρη «Κρητικές Αερογραµµές»). MOSSAD ΚΑΙ ΕΛΛΑ∆Α Πολλά φηµολογούνται για την δράση, συχνά ανεξέλεγκτη, των µυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ στον Ελλαδικό χώρο. Σχετικά πρόσφατα είχε αναφερθεί από τον Ελλαδικό τύπο, το γεγονός ότι Ελληνες αστυνοµικοί της Αντιτροµοκρατικής υπηρεσίας, και όχι µόνο, θα εκπαιδευθούν από στελέχη της MOSSAD. Το γεγονός αυτό σε συσχετισµό µε όσα κατά καιρούς έχουν ακουσθεί ή γραφεί, άνευ διαψεύσεως, µας υποχρεώνει να διατυπώσουµε κάποια καίρια ερωτήµατα.