Αίγυπτος και ΚΚΕ

Τα τεράστια κέρδη της ανθρωπότητας εξαιτίας της επανάστασης των Αιγυπτίων.

Τι σχέση έχει το ΚΚΕ με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα»;



Υπάρχει πάντα ένας χρυσός κανόνας, όταν αναζητάς τα κέρδη της ανθρώπινης κοινωνίας μετά από κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός. Τα κέρδη της ανθρώπινης κοινωνίας πάντα είναι περίπου ίσα με τη ζημιά της εξουσίας. Γνωρίζοντας, κάποιος αυτήν την "εξίσωση", μπορεί να υπολογίσει τα κέρδη, τα οποία κάθε φορά προκύπτουν από τις συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων και της εξουσίας. Γιατί λέμε "περίπου" ίσα και όχι ίσα; Γιατί, για να έχεις κέρδη από τη ζημιά του αντιπάλου σου, θα πρέπει κατ’ αρχήν να την αντιληφθείς. Αν το σύστημα εξουσίας καταφέρνει και "σκεπάζει" τη ζημιά του, τότε αυτή πρακτικά δεν υπάρχει. Αν, για παράδειγμα, χτυπάς ένα "κάστρο" και, όταν εκεί ανοίξει μια τρύπα, εσύ δεν μπορείς να την δεις, δεν έχεις κέρδος. Το "κάστρο" κλείνει την τρύπα κι εσύ συνεχίζεις να πολιορκείς, βασιζόμενος στο ένστικτο σου, χωρίς η γνώση σου να μπορεί να μετουσιώσει αυτόν τον αγώνα σε κέρδος.

Τα κέρδη λοιπόν της ανθρωπότητας, εξαιτίας των όσων συνέβησαν στο Κάιρο, μπορεί να είναι τεράστια. Δεν είναι ακόμα τεράστια, αλλά μπορούν να γίνουν τέτοια. Αρκεί κάποιος να μπορεί να τα αντιληφθεί και βέβαια να τα καταμετρήσει. Το κέρδος το μεγάλο δεν είναι η πτώση ενός αιμοσταγούς και διεφθαρμένου καθεστώτος, όπως ήταν αυτό του Μουμπάρακ …Του "φιλάνθρωπου" Μουμπάρακ, για να θυμηθούμε και τους "Βαρδινοκολλητούς" του εδώ στην Ελλάδα …Του "φιλάνθρωπου", ο οποίος με λίγα "ψίχουλα" εξαγόραζε "χαμόγελα παιδιών" και την ίδια ώρα έκλεβε "φιλέτα", βυθίζοντας στη φτώχεια έναν ολόκληρο λαό. Το κέρδος το μεγάλο λοιπόν —για να επανέλθουμε στο θέμα μας— είναι ότι η μεγάλη "πλημμύρα" του Νείλου αποκάλυψε τον σχεδιασμό, ο οποίος επιτρέπει στο σύστημα να τοποθετεί πάνω στους λαούς καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ. Ο αιγυπτιακός λαός κατάφερε το ΔΥΣΚΟΛΟ, αλλά, για να απολαύσει μεγάλα και προπάντων μόνιμα κέρδη από τη νίκη του, θα πρέπει να καταφέρει και το ΠΟΝΗΡΟ.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Το κέρδος της ανθρωπότητας δεν είναι ότι "έπεσε" ένα τόσο απεχθές καθεστώς. Τα καθεστώτα είναι αναλώσιμα και μπορούν να διαδέχονται το ένα το άλλο έπ’ άπειρον. Το κέρδος της ανθρωπότητας είναι ότι άνοιξε ένα "παράθυρο", το οποίο της επιτρέπει να "δει" πώς το σύστημα κατορθώνει και εγκαθιδρύει στα διάφορα κράτη καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ. Αν καταλάβει τι "βλέπει", δεν θα επιτρέψει ξανά σε τέτοια καθεστώτα να της ξανανεβούν στον "σβέρκο". Εδώ βρίσκεται το ΠΟΝΗΡΟ του θέματος, το οποίο απαιτεί γνώσεις. Αν ο κόσμος της Αιγύπτου παραμείνει στα κέρδη της πτώσης του καθεστώτος, θα την "πατήσει". Τον Μουμπάρακ θα τον διαδεχθεί κάποιος άλλος νεότερος και πιο πεινασμένος "Μουμπάρακ" …Το "μοναστήρι" να είναι καλά, όπως έλεγαν και οι παλιοί. Ειδικά το "μοναστήρι" του αιγυπτιακού στρατού, που, ελέω Ισραήλ, φαίνεται ότι έχει ατελείωτη "παραγωγή" σε "δημοκράτες" και "πατριώτες". Τον στρατιωτικό Μουμπάρακ, ο οποίος έγινε δισεκατομμυριούχος από τη διαφθορά μπορεί να τον διαδεχθεί ο οποιοσδήποτε από αυτούς, οι οποίοι σήμερα εμφανίζονται ως ηγέτες του στρατού. Θα βοηθήσουν οι ιμπεριαλιστές τον "νέο" να γευτεί λίγο και τους απαγορευμένους "καρπούς" της διαφθοράς και θα τον "δέσουν" στο άρμα τους.

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Το κέρδος μετά από μια τέτοια κοσμοϊστορική νίκη δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλλαγή του "αναλώσιμου" Μουμπάρακ. Το κέρδος είναι η αποκάλυψη του σχεδιασμού, ο οποίος επιτρέπει στο παγκόσμιο σύστημα να χρησιμοποιεί αναλώσιμους. Το κέρδος είναι η αποκάλυψη του σχεδιασμού της Λερναίας Ύδρας, που, όσα κεφάλια και να χάσει, δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, γιατί απλούστατα μπορεί και τα αντικαθιστά. Για να καταλάβει κάποιος απόλυτα το πώς λειτουργούν αυτού του είδους οι σχεδιασμοί, θα πρέπει να δει πετυχημένες εφαρμογές τους. Είναι γνωστό ότι το σύστημα δεν έχει άπειρες επιλογές και γι' αυτό φροντίζει πάντα να επαναλαμβάνει τις πιο επιτυχημένες του εφαρμογές. Αναζητούμε λοιπόν τέτοιες πετυχημένες εφαρμογές, όπου το σύστημα κατόρθωσε να ελέγξει "νικητές" λαούς, οι οποίοι —δυστυχώς γι' αυτούς— δεν είχαν τη δυνατότητα να προστατεύσουν τις νίκες τους. Λαούς, οι οποίοι κατάφεραν το ΔΥΣΚΟΛΟ, αλλά απέτυχαν στο ΠΟΝΗΡΟ.

Θα εξετάσουμε τα πράγματα με τη σειρά, για ν' αρχίσει ο αναγνώστης να καταλαβαίνει τα συμβαίνοντα. Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, για να υποτάξει έναν λαό και ένα κράτος σε μια δική του αιμοσταγή και αδίστακτη Χούντα, θα πρέπει να εξασφαλίσει δύο πράγματα. Το "άλλοθι" απέναντι στην παγκόσμια κοινωνία και την "ανοχή" των ιδίων των θυμάτων του …Το "άλλοθι" σ' εκείνη την κοινωνία, η οποία διαχειρίζεται την παγκόσμια ισχύ και είναι η Δυτική. Μόνον όταν η δυτική εξουσία εξασφαλίζει το "άλλοθι" στη δική της "πολιτισμένη" κοινωνία προχωρά σε "σφαγές". Σφαγές, οι οποίες οδηγούν στην επιβολή φασιστικών καθεστώτων. Σφαγές, τις οποίες δεν απέφυγαν όχι μόνον τα κράτη της "υποτιμημένης" Μέσης Ανατολής, αλλά ούτε και κράτη της "ανεπτυγμένης" Δύσης.

Η Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν απέφυγε αυτήν τη σφαγή, παρ' όλο που ήταν μέλος του χριστιανικού και "πολιτισμένου" κόσμου. Πότε έπεσε θύμα της "σφαγής"; Στην καλύτερή της στιγμή …Στη στιγμή που ήταν θριαμβεύτρια δύναμη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο …Η κοιτίδα της Δημοκρατίας, η οποία έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα εναντίον του Ναζισμού …Η Ελλάδα, η οποία δικαίωσε τη φήμη της και όχι μόνον αγωνίστηκε, αλλά και κέρδισε τη μάχη της. Και όμως, αυτήν τη μάχη δεν μπόρεσε να τη μετουσιώσει σε κοινωνικό κέρδος. Γιατί; Γιατί δεν συνέφερε τα κτήνη του ιμπεριαλισμού. Τα κοινωνικά κέρδη των Ελλήνων μείωναν τα κέρδη των κτηνών και δεν το επέτρεψαν να συμβεί. Οι Έλληνες πέτυχαν το ΔΥΣΚΟΛΟ, που ήταν η νίκη εναντίον των φασιστών, αλλά —όπως θα δούμε παρακάτω— απέτυχαν παταγωδώς στο ΠΟΝΗΡΟ και την πάτησαν......

συνέχεια στο http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/02/blog-post_16.html