Ο πολιτικός δεν μπορεί να είναι βουλευτής...Γιατί απλούστατα δεν αντιπροσωπεύει τον λαό 
...Δεν αντιπροσωπεύει την κοινωνική του τάξη. Ο πολιτικός από τη φύση του υπερβαίνει τα όρια της τάξης του στο όνομα της άποψής του.
Ο πολιτικός αντιπροσωπεύει τον εαυτό του, την πολιτική του "παρέα", την πολιτική του άποψη ή τον πολιτικό αρχηγό του. Εκπροσωπεί μέρος του λαού, ο οποίος υιοθετεί την άποψη την οποία ο ίδιος εκφράζει.
Ο πολιτικός έχει σχέση με τον λαό όμοια με τη σχέση του δικηγόρου με τον πελάτη του. Δεν ταυτίζονται. Δεν τον αντιπροσωπεύει, παρά τον εκπροσωπεί ως φορέας και ικανότερος εκφραστής της κοινής άποψης.
Αυτά όλα είναι στοιχεία τα οποία απαγορεύεται να έχει ο βουλευτής,
εφόσον το δικό του καθήκον είναι ν' αντιπροσωπεύει την κοινωνία. Να αντιπροσωπεύει τα γενικά συμφέροντά της και όχι τις ειδικές απόψεις της. Ο βουλευτής ταυτίζεται με τον λαό. Αν λοιπόν ο πολιτικός είναι ο "δικηγόρος" ο βουλευτής είναι ο αντιπρόσωπος της "οικογένειας", ο οποίος παρίσταται στο "δικαστήριο". Συνεργάζεται με τον "δικηγόρο" του, αλλά δεν ταυτίζεται. Τα κέρδη και οι ζημιές από το δικαστήριο τον αφορούν άμεσα,
τη στιγμή που τον "δικηγόρο" τον αφορά μόνον η δόξα της "παράστασης" και βέβαια ο μισθός του.Γι' αυτόν τον λόγο ο βουλευτής, ως αντιπρόσωπος του λαού, είναι πληρεξούσιός του. Η ψήφος του έχει νομοθετική ισχύ. Αντίθετα ο πολιτικός δεν είναι πληρεξούσιος. Ο πολιτικός καταθέτει νομοθετική πρόταση, την οποία μετατρέπει σε νόμο ο πληρεξούσιος βουλευτής με την ψήφο του.
Ο εκπρόσωπος μερίδας πολιτών κάνει την εισήγησή του και αυτή κρίνεται από τον αντιπρόσωπο του συνόλου του λαού. Γι' αυτόν τον λόγο απαιτούνται διαφορετικά προσόντα μεταξύ βουλευτών και πολιτικών.
Βουλευτής μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε, μόνο και μόνο γι' αυτό που είναι και τίποτε άλλο. Τριακόσια αντιπροσωπευτικά "δείγματα" του λαού. Αυτοί οι απλοί πολίτες είναι που στελεχώνουν το βουλευτικό σώμα των αντιπροσώπων του λαού.
Το στελεχώνουν στο ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί στην κάθε ταξική ιδιότητα που υπάρχει μέσα στην κοινωνία.Σε μια αμιγώς αγροτική κοινωνία το σύνολο των βουλευτών θα πρέπει να είναι τυχαίοι αγρότες.
Σε μια πλήρως ανεπτυγμένη κοινωνία, οι βουλευτές πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα των κοινωνικών δυνάμεων που αναπτύσσονται μέσα σ' αυτήν και στο ποσοστό που αυτές αναπτύσσονται. Αυτοί όλοι λειτουργούν όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, γιατί απλούστατα το μόνο που απαιτεί ο ρόλος τους είναι αυτογνωσία και τίποτε άλλο. Ο βουλευτής μπορεί να είναι "φλύαρος" με την ψήφο του ακόμα κι αν είναι μουγκός. Οι πολιτικοί δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Η πολιτική απαιτεί προσόντα, τα οποία μπορεί να μην τα έχει ο μέσος πολίτης.
Απαιτεί γνώσεις, μέσω των οποίων θα γεννηθούν προτάσεις. Ο μέσος πολίτης μπορεί να γίνει άριστος βουλευτής,
όπως γίνεται άριστος ένορκος δικαστής, αλλά δεν μπορεί να γίνει πολιτικός ή δικηγόρος. Αυτές οι ιδιότητες απαιτούν εκπαίδευση και άρα ειδικά προσόντα, τα οποία ξεφεύγουν από τις δυνατότητες του απλού πολίτη. Αυτά τα ειδικά προσόντα τα έχουν οι ισχυροί της κοινωνίας,
οι οποίοι έχουν και τα μέσα να τα αποκτήσουν. Γι' αυτόν τον λόγο μέσα στο χρόνο μερικά πράγματα δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολιτικοί είναι μορφωμένοι αστοί. Οι επίσης μορφωμένοι κεφαλαιοκράτες έχουν άλλα πράγματα να "τρέξουν" και συνήθως δεν ασχολούνται με τα "κοινά". Όταν λοιπόν κατορθώνουν οι ιδιοκτήτες των δύο μεγάλων κομμάτων και βάζουν τους πολιτικούς μέσα στη Βουλή, δημιουργούν συνθήκες "ανωμαλίας",
γιατί βάζουν αποκλειστικά αστούς μέσα στη Βουλή, η οποία θα έπρεπε ν' αντιπροσωπεύει το σύνολο των κοινωνικών τάξεων. Όμως, αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί,
όταν η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία βρίσκονται υπό τον έλεγχο μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης, είναι πιθανόν αυτή η τάξη να "ρίξει" όλες τις άλλες. Όταν μάλιστα αυτή η κοινωνική τάξη είναι η αστική τάξη, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, γιατί αυτή η τάξη έχει ιδιόρρυθμα συμφέροντα. Αυτή η τάξη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά της μπορεί να φτάσει στο σημείο να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.
Προβλήματα εθνικά, κοινωνικά και ταξικά. Αυτό συμβαίνει, γιατί ως κοινωνική τάξη έχει χαρακτηριστικά που την κάνουν "ευάλωτη". Είναι τάξη εργαζομένων,
των οποίων τα συμφέροντα μπορεί και να μην συνδέονται με την παραγωγή και ως εκ τούτου
να έχει όφελος από δραστηριότητες που θίγουν όλους τους υπόλοιπους. Πάνω στην αγωνία της να ευνοηθεί, μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες πλειοδοτικές, τις οποίες να μπορούν να τις "καλύψουν" κάποια πονηρά αφεντικά. Αφεντικά, που μπορεί να είναι
κομματάρχες, οι οποίοι με τη σειρά τους και για τους ίδιους λόγους
να υποτάσσονται σε άλλα αφεντικά, που μπορεί να είναι οι ιμπεριαλιστές.
Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, ας σκεφτεί το εξής: Μέσα σε μία Βουλή, όπου αντιπροσωπεύεται το κοινωνικό μωσαϊκό, οι αστοί είναι μειοψηφία. Η συντριπτική πλειοψηφία ανήκει στους αγρότες, τους βιομηχάνους και τους εργάτες.
Αυτή λοιπόν η πλειοψηφία απέναντι σε ό,τι την απειλεί συνθέτει ένα πανίσχυρο μπλοκ, το οποίο σταματά την οποιαδήποτε επιλογή της κυβέρνησης που δεν το συμφέρει. Την οποιαδήποτε επιλογή δεν συμφέρει τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής και άρα τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Μια κυβέρνηση, είτε εξαιτίας της ανικανότητας είτε εξαιτίας "έξωθεν" πιέσεως, μπορεί να επιχειρήσει να εξυπηρετήσει "ξένα" συμφέροντα. Μια κυβέρνηση συντίθεται από ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι "ευάλωτοι" κι επιρρεπείς στα "λάθη".
Αυτό το φαινόμενο όμως, όταν το Σύνταγμα λειτουργεί πραγματικά, δεν μπορεί να γίνει επικίνδυνο για τον λαό, γιατί θα σταματήσει στη Βουλή.
Τα συμφέροντα των ισχυρών του ιμπεριαλισμού μπορεί να "περνάνε" από μια κυβέρνηση, αλλά όχι από τη Βουλή. Γιατί; Γιατί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών
είναι πάντα συγκρουόμενα με τα συμφέροντα του λαού και άρα μπλοκάρονται στο όργανο που αντιπροσωπεύει τον λαό. Τι βολεύει για παράδειγμα τους ιμπεριαλιστές στον τομέα της οικονομίας;
Να καταλάβουν την αγορά του κάθε κράτους. Να την "ανοίξουν" και να τη μονοπωλούν.Αν όμως συμβεί αυτό, καταστρέφεται ο λαός. Οι τοπικοί αγρότες και οι βιομήχανοι όχι μόνον δεν μπορούν ν' αναπτυχθούν, αλλά δεν μπορούν ούτε καν να επιβιώσουν. Δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους στην αγορά και μαζί μ' αυτούς καταστρέφονται κι εκείνοι οι οποίοι παράγουν τα προϊόντα αυτά και είναι οι εργάτες.
Άρα όλους αυτούς δεν τους συμφέρει ν' "ανοίξει" η αγορά.
Αν μια κυβέρνηση, που στελεχώνεται από αστούς πολιτικούς, θελήσει ν' "ανοίξει" την αγορά, δεν θα το καταφέρει, γιατί δεν θα "περάσει" το νομοσχέδιό της από τη Βουλή των αντιπροσώπων του λαού.
Τι γίνεται όμως όταν αυτή η Βουλή στελεχώνεται αποκλειστικά από πολιτικούς και άρα από αστούς; Θα "ανοίξει" η αγορά. Γιατί; Γιατί συμφέρει την κοινωνική τους τάξη. Γιατί οι πολυεθνικές μπορεί μεν να καταστρέφουν την εθνική παραγωγή, αλλά προσφέρουν χρυσοφόρες θέσεις σε αστούς....
συνέχεια στο http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/06/to-egklima-ton-bouleuton.html 
Φόρουμ 
