Με δυό λόγια .... ΑΓΑΠΑΩ

Admin

´Οταν αγαπάς, δεν υπάρχει «αλλά» ... όταν υπάρχει «αλλά». είναι που δεν αγαπάς. Το αλλά είναι το μυαλό, το αγαπώ είναι η κατανόηση ... Εκεί αφήνεσαι, παραδέχεσαι, υπακούς!
Ο δύσκολος δρόμος είναι γι' αυτούς που κατανοούν. Σκέψου, όμως, τι ζόρικα είναι και γι' αυτούς, που ζουν πλάι σε ανθρώπους σαν κι εμάς ...
Δεν χρειάζεται να συμφωνείς για να κατανοείς ... Μέσα απ' ό,τι δεν εγκρίνεις έρχεται η κατανόηση. Η αγάπη δεν χρειάζεται συμφωνία απόψεων. Στο διαφορετικό, ψάξε αν αγαπάς. Το όμοιο είσαι εσύ.
Αλλάζοντας επίπεδο χάνεις αγαπημένους, γιατί δεν αντέχουν τους κραδασμούς σου, που είναι μυστήριο γιατί άλλαξαν τόσο ... Εδώ δεν φταίει κανείς (όπως πάντα άλλωστε). Είναι ακόμα μια απόδειξη για την απόλυτη μοναξιά του Δρόμου.
Δύσκολο να σου φθάσει ό,τι θεωρείς έλλειψη, ακόμα πιο δύσκολο όταν γνωρίζεις πως αυτό είναι πληρότητα! Πασχίζουν τότε να σε μικρύνουν μήπως και σε φθάσουν ... άδικος κόπος. Το σπίτι είναι γερό και άνετο, χωράει ακόμα κι αυτούς.
Βαθιά απογοήτευση για την ασυνείδητη επίθεση. Επιστροφή στη θέση που αρμόζει στον καθένα. Κρίμα, γιατί θα μπορούσαν να πάρουν φόρα απ' τη δική μας. Μακάρι κάποτε να μπουν στο ίδιο βαγόνι που όλα είναι έτοιμα και μόνο θα ξεκουραστούν κοντά μας. Αν όχι, δεν κλείσαμε εμείς την πόρτα. Η ζωή ίσως θελήσει να μακρύνει το ταξίδι τους.
Δεν μικραίνουμε, απλά συμπορευόμαστε χωρίς να τους κάνουμε να νιώθουν λίγοι. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να διακρίνουν τη διαφορά. Το παράδειγμά μας, χωρίς λόγια και αναλύσεις, θα τους κάνει να μάθουν να περπατούν. Αυτά είναι λόγια ψυχής, όλα τα άλλα είναι αυτά που μάθαμε να χρησιμοποιούμε και πια δεν μας χρειάζονται. Καιρός για πραγματικότητα. Τέρμα τα ύπουλα συναισθήματα και ο θυμός για τις αναπηρίες των άλλων. Εμείς αφαιρούμε από εμάς ό,τι λίγο έχει μείνει από ψέμα ...

Admin

Αφού λοιπόν η Αγάπη είναι ένα αίσθημα κατά την κρίση μας επιθυμητό αλλά ανύπαρκτο στην πραγματική ζωή ίσως να μην ξέρουμε και τι είναι πραγματικά, ας συμβουλευτούμε λοιπόν..... ένα παραμύθι.

Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπρή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη.

Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου» «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή. «Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση, «Γνώση, ποιος με βοήθησε;» «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη.

«Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Συντονιστής

Η αγάπη είναι μακρόθυμη και δείχνει καλοσύνη...Η αγάπη δε ζηλεύει,δεν κομπάζει,δε φουσκώνει από υπερηφάνεια,δε συμπεριφέρεται άπρεπα, δε ζητάει τα δικά της συμφέροντα,δεν εξάπτεται.Δεν κρατάει λογαρισμό για το κακό.Δεν χαίρεται με την αδικία,αλλά χαίρεται με την αλήθεια.Ανέχεται τα πάντα,πιστεύει τα πάντα,ελπίζει τα πάντα,υπομένει τα πάντα....Η αγάπη ποτέ δεν χάνεται...

Admin

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι – δηλαδή “εγωιστές” - είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση (-“Πες μου ότι με αγαπάς ...” “Μα μόλις τώρα σου το είπα !”). Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο “εγωισμός”.

Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας; Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους: Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική. Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς, τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στην δεύτερη κατηγορία.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.