Στα 380 η αυτοκρατορία έγινε και επισήµως κράτος θεοκρατικό, οπότε οι µη διαθέτοντες τη νέα εθνική ταυτότητα τίθενται στο περιθώριο. Το περιθώριο αυτό έχει δύο όψεις: αφ' ενός υπάρχουν οµάδες νοµίµως περιθωριακές όπως είναι οι Εβραίοι και αφ' ετέρου υπάρχουν οι παράνοµοι. Οι Εβραίοι εντός της αυτοκρατορίας έχαιραν ήδη πλήρων δικαιωµάτων δια νόµου του Ιουλίου Καίσαρος που ανεγνώριζε ότι αποτελούν εθνικοθρησκευτικό σύνολον, το Natio Judaica.,H ρύθµιση αυτή ήταν η άριστη δυνατή και κατά τη γνώµη µας δεν θα υπήρχαν ουδέποτε στην Ευρώπη φαινόµενα αντιεβραϊσµού, εάν αντί οιωνδήποτε άλλων νόµων τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη υιοθετούσαν αυτόν τον νόµον. ∆εν µπορούσαν να απαγορεύσουν την ιουδαϊκή θρησκεία διότι, οι ρίζες του Χριστιανισµού ανεφέρονταν σ' αυτήν, στο θεό της και για τους χριστιανούς η Εβραϊκή Ιστορία είναι πάντοτε “lερά Ιστορία”, όµως αντέδρασαν βιαίως στις προσηλυτιστικές επιτυχίες των Ιουδαίων (π.χ. προσηλυτισµός του µεγάλου βασιλείου των Χαζάρων στη νότια Ρωσία τον 7ο αιώνα). Βαθµιαίως οι Εβραίοι περιορίζοντο και η Εκκλησία κίνησε εναντίον τους µία λαϊκή προπαγάνδα που έτεινε στην αποµόνωσή τους, κηρύσσοντας ότι οι Εβραίοι κατά την έσχατη κρίση θα καταδικασθούν συλλογικώς ως έθνος, ενώ το κράτος προσπάθησε παντιοτρόπως να τους διαλύσει. Για παράδειγµα, απαγορευόταν η είσοδός τους στην Ιερουσαλήµ, της οποίας άλλαξε η ρυµοτοµία για να εκχριστιανισθεί και οι Βυζαντινοί έδειχναν τα ερείπια του ναού του Σολοµώντα λέγοντας ότι ήταν θέληµα Θεού να αντικατασταθεί από την Αγία Σοφία της Πόλεως. Το 380 γεννήθηκε λοιπόν η αυτοκρατορία των Χριστιανών και συγχρόνως γεννήθηκαν και οι παράνοµοι: η κυρίαρχος ελληνορωµαϊκή εθνότητα της αυτοκρατορίας έπρεπε χωρίς να έχει άλλη εναλλακτική λύση, να αλλάξει εθνισµό. 'Οφειλαν όλα να αλλάξουν µε µία µονοκονδυλιά, το δε όνοµα της εθνότητας αυτής:<< Έλληνες >> - θα εχρησιµοποιείτο πλέον από τους Βυζαντινούς για να χαρακτηρίζει τους αντιφρονούντες, εκείνους που δεν ήθελαν να βαπτισθούν. Χρησιµοποιόταν ως ύβρη και ως χαρακτηρισµός των µη-Χριστιανών, µιλούσαν δηλαδή για 'Ελληνες Σύρους, 'Ελληνες Αιγυπτίους κ.ο.κ. Η υβριστική αυτή χρήση του ονόµατος “Έλλην” διατηρήθηκε ώς και τον παρελθόντα αιώνα (παρά την ίδρυση του ελληνικού κράτους) και ο Άγιος Νικόδηµος ο Αγιορείτης οµιλεί στα 1860 για έθιµα “Σατανικά και Ελληνικά”! Πώς έγινε αυτή η αλλαγή; Βεβαίως βιαίως δια του “πίστευσον ή σε φονεύω”. Πότε όµως και σε ποιο βαθµό; Με αυτά τα ερωτήµατα θα ασχοληθούµε εδώ, επιχειρώντας να ρίξουµε φως στην απόκρυφη ιστορία των Ελλήνων (υπό την βυζαντινή έννοια της λέξεως: αυτών που έµειναν πιστοί στα πατρογονικά τους ήθη, έθιµα, νοοτροπία και θρησκεία), περιοριζόµενοι, λόγω χώρου, στα συµβάντα της κυρίως Ελλάδος.
Φόρουμ 
